Εάν έχεις την ατυχία να είσαι μισθωτός και το ετήσιο εισόδημά σου υπερβαίνει το ποσό των 6.000 ευρώ ή να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας και να φορολογείσαι με ποσοστό 29% από το πρώτο ευρώ, τότε είναι βέβαιο ότι τελείς σε πλήρη αδυναμία να επιδείξεις εμπράκτως την φιλανθρωπία σου συνδράμοντας τους ανήμπορους συνανθρώπους σου, με την παροχή των στοιχειωδών, ικανών και αναγκαίων μέσων για την επιβίωσή τους. Το πολύ – πολύ να περιοριστείς σε κάποιες έμπρακτες δράσεις αλληλεγγύης, που σαφώς έχουν και αυτές την κοινωνική σημασία και αξία τους.
Εάν όμως έχεις την τύχη να ανήκεις στην επιχειρηματική κατηγορία των εφοπλιστών, που τα υπέρογκα κέρδη σου φορολογούνται με συντελεστή 0,0048% ενώ παράλληλα απολαμβάνεις με τον Ν.27/1975, 56 (!!!) φοροαπαλλαγές, τότε πράγματι μπορείς άνετα να διαθέσεις χιλιοστά από τα εισοδήματά σου σε διαφόρων ειδών, μορφών και περιεχομένου αγαθοεργίες, εξασφαλίζοντας μάλιστα και πλουσιοπάροχα κοινωνική προβολή. Μάλιστα οι εν λόγω αγαθοεργίες, είτε ως χρηματικές παροχές για κάλυψη συλλογικών αναγκών, είτε ως υλοποιήσεις έργων κοινωνικού χαρακτήρα, είτε ακόμη και ως χρηματοδοτήσεις πολιτιστικών εκδηλώσεων, εμφανίζονται ως σημαντικές δράσεις, των φορέων της εφοπλιστικής δραστηριότητας σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που θεωρούνται και ως τάση βασικής κοινωνικής τους συμπεριφοράς.
Την τάση αυτή φαίνεται ότι θέλησε και θέλει να αξιοποιήσει η Δημοτική μας Αρχή, όχι τόσο για να καλύψει τις όποιες ανάγκες του Δήμου μας ως προς την εκτέλεση έργων ή την παροχή υπηρεσιών κοινωνικού περιεχομένου προς τους δημότες, όσο για την επίτευξη επικοινωνιακών σκοπών με μικροπολιτικά χαρακτηριστικά. Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενα σημειώματα, ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας τελεί σε διαρκή κατάσταση διαχειριστικής ανεπάρκειας και ως εκ τούτου δεν μπορεί ούτε να σχεδιάζει, ούτε να εκτελεί, με αρτιότητα και αποτελεσματικότητα, έργα μείζονος κοινωνικής σημασίας για τον τόπο. Για το λόγο αυτόν η Δημοτική μας Αρχή περιορίζει την ασθενική παραγωγική της ενέργεια σε εκτέλεση μικροέργων χαμηλής προυπολογιστικής δαπάνης, που σε κάθε περίπτωση όμως της διασφαλίζουν επικοινωνιακή προβολή.
Σε αυτό το πεδίο εκτέλεσης μικροέργων η Δημοτική Αρχή φέρεται να αιτείται τη συνδρομή των φορέων της εφοπλιστικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, προκειμένου να καλυφθεί ως δωρεά η απαιτούμενη δαπάνη.
Ας παραθέσουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
1) Η Δημοτική μας Αρχή, επί σειρά ετών αναφερόταν στην αδιαμφισβήτητη κοινωνική προσφορά του Πανούση Γκιόκα ως προς την εφαρμογή του σχεδίου πόλης των Ερυθρών και στην ανάγκη να τιμηθεί το πρόσωπό του. Βέβαια, παρά τα λεγόμενα της, η Δημοτική Αρχή, ουδόλως είχε προβεί σε οιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις μνήμης και απότισης τιμής προς το συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο. Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια και να πλησιάσουμε στην έναρξη της μακροχρόνιας δημοτικής προεκλογικής περιόδου, που ήδη διατρέχουμε, για να τιμηθεί ο Πανούσης Γκιόκας, με την τοποθέτηση προτομής του, που δώρισε γνωστή εφοπλιστική οικογένεια. Κατά την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής, προβλήθηκαν και τα μέλη της εφοπλιστικής οικογένειας και οι εκπρόσωποι της Δημοτικής μας Αρχής και όλοι μαζί σχεδόν λησμονήσαμε ότι η επέκταση του σχεδίου πόλης στις Ερυθρές, για το οποίο, με αυτοθυσία αγωνίσθηκε ο Πανούσης Γκιόκας, έχει τελματώσει με διαχρονική ευθύνη των τοπικά διοικούντων…..
2) Όπως είναι γνωστό, αν όχι πασίγνωστο, το κτιριακό συγκρότημα του Γυμνασίου των Ερυθρών, έχει κριθεί προ τετραετίας ακατάλληλο προς χρήση λόγω στατικής ανεπάρκειας. Με αρχική και κυρίαρχη υπαιτιότητα της Δημοτικής μας Αρχής και στην συνέχεια της ανώνυμης εταιρείας «ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε.», (πρώην Ο.Σ.Κ.), δεν έχουν, μέχρι και σήμερα, εκτελεσθεί, οι ικανές και αναγκαίες εργασίες για την αποκατάσταση της στατικής επάρκειας του σχολικού συγκροτήματος. Το αποτέλεσμα είναι το μεν κτίριο του Γυμνασίου, ως δημοτικό περιουσιακό στοιχείο να παραμένει ερημωμένο, οι δε μαθητές αυτού να συνωστίζονται σε ένα κτίριο με τους μαθητές του Λυκείου, υπό απαράδεκτες υγειονομικές και παιδαγωγικές συνθήκες. Στην προκειμένη περίπτωση η, πάντοτε επικοινωνιακά δρώσα, δημοτική αρχή, αποφάσισε να προβεί σε εκτέλεση έργου τοποθέτησης ελαστικού τάπητα στα υφιστάμενα, εντός του προαυλίου γυμνασιακού χώρου, υπαίθρια γήπεδα πετοσφαίρισης και καλαθοσφαίρισης. Επειδή όμως η προβλεπόμενη από τον δημοτικό προϋπολογισμό δαπάνη συντήρησης του σχολικού συγκροτήματος ήταν ίση με το μηδέν (0), αποφάσισε να απευθυνθεί στην αυτή εφοπλιστική οικογένεια, που αναφέρουμε στο προηγούμενο παράδειγμα. Η οικογένεια ανταποκρίθηκε στο αίτημα χρηματοδότησης του έργου, ο ελαστικές τάπητας τοποθετήθηκε, ανέβηκαν και οι σχετικές selfies των εκπροσώπων της Δημοτικής Αρχής κατά την ολοκλήρωση του έργου και όλοι μαζί παραλίγο να ξεχάσουμε ότι το κτίριο του Γυμνασίου των Ερυθρών παραμένει πεισματικά μη αποκαταστημένο και ερημωμένο…..
Η, εκ μέρους της Δημοτικής μας Αρχής, τάση περιορισμού της δραστηριότητάς σε έργα , που χρηματοδοτούνται από «ψίχουλα» των φορέων της προαναφερόμενης επιχειρηματικής δραστηριότητας, καταγράφει και καταδεικνύει μία πραγματική κατάσταση, που έχει δύο όψεις.
Η πρώτη καταγράφει και καταδεικνύει ότι η Δημοτική μας Αρχή, έχει ουσιαστικά παύσει να ασχολείται με την επίλυσή μείζονων προβλημάτων, που απασχολούν τον τόπο μας, όπως λ.χ. η ανάγκη εκτέλεσης αποτελεσματικών αντιπλημμυρικών έργων, η υδροδότηση των Οικισμών, η ολοκλήρωση των πολεοδομικών σχεδιασμών και των αποχετευτικών δικτύων και η συντήρηση σχολικών κτιρίων. Προβλημάτων, που απασχολούν εντονότατα τους συμπολίτες μας, οι οποίοι παρά τους επίμονες αγώνες τους και τις αλλεπάλληλες, πλην όμως ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, για την επίλυσή τους, εύλογα αισθάνονται παραγκωνισμένοι από ένα, αν όχι εχθρικό, προκλητικά αδιάφορο, τοπικό πολιτικό σύστημα.
Η δεύτερη καταγράφει και καταδεικνύει ότι η συμπεριφορά της Δημοτικής μας Αρχής, προάγει τη λογική και διαμορφώνει την πεποίθηση ότι η εκτέλεση των όποιων δημοτικών έργων δεν αποτελεί αντικείμενο διεκδίκησης και αγώνα των πολιτών οι οποίοι εύλογα αξιώνουν και προβάλλουν απαιτήσεις, που σχετίζονται με την κατανομή κονδυλίων δημοτικών, περιφερειακών ή και κεντρικών προϋπολογισμών, δηλαδή χρηματικών ποσών, που προέρχονται από την υπερφορολόγηση του Ελληνικού λαού. Αντίθετα προάγει τη λογική και διαμορφώνει την πεποίθηση ότι η εκτέλεση των έργων εξαρτάται από την διακριτική ελεήμονα ευχέρεια των εφοπλιστών, που είναι διαθέσιμοι να παράσχουν τα όποια περισσευούμενα «ψίχουλά» τους για να ικανοποιηθούν κοινωνικές ανάγκες.
Χωρίς να θέλω να απαξιώσω πλήρως τις όποιες χορηγίες και δωρεές και χωρίς να εμφορούμαι από προσωπικές εμπάθειες, ανήκω σε αυτούς που ουδόλως αποδέχονται ελεημοσύνες για την επίλυσή ουσιαστικών κοινωνικών προβλημάτων. Η ελεημοσύνη δεν επιλύει κοινωνικά προβλήματα. Αντιθέτως τα αναπαράγει γιατί βασίζεται στην κοινωνική ανισότητα, που συντηρεί τον πλούτο και την εξουσία των ελεημόνων.
Κριεκούκι 15η Σεπτεμβρίου 2018
Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος
Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου