Η ακίνητη περιουσία του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας σε αμφισβήτηση

 

Το αγροτικό κτήμα (Λειβάδι) της Μάνδρας

Πριν από 86 περίπου χρόνια και συγκεκριμένα στις 29 Ιανουαρίου 1936, η Πρωτοβάθμια Επιτροπή Κτηματολογίου Μάνδρας, με σχετική της απόφαση  όρισε ότι το αγροτικό κτήμα (Λειβάδι), το οποίο βρίσκεται στην περιοχή του όρους Πάστρα, στα βόρεια όρια της τότε Κοινότητας Μάνδρας και μεταξύ των ορίων της Κοινότητας αυτής, της Δάφνης Βοιωτίας (Δαρυμάρι) και των Ερυθρών-Αττικής (Κριεκούκι), ανήκε στην κυριότητα της τότε Κοινότητας Μάνδρας. Επρόκειτο για μία απέραντη έκταση 23.260 (!!!) στρεμμάτων, στην οποία βοσκούσαν τα δεκάδες χιλιάδες ζώα τους Μανδραίοι κτηνοτρόφοι, η οποία μετά την προαναφερόμενη απόφαση, έλαβε το αριθμό 10 του κτηματολογίου της Μάνδρας[1]. Για να μην δημιουργείται καμία αμφιβολία ως προς έκταση, την θέση και τα όρια του ακινήτου αυτού, στην προαναφερόμενη απόφαση της Επιτροπής επισυνάφθηκε και σχετικό τοπογραφικό διάγραμμα (το οποίο και αποτελεί και την φωτογραφία, που συνοδεύει το σημείωμά μου αυτό).

 

Η αρχική αμφισβήτηση της κυριότητας του κτήματος και η δικαίωση του Δήμου Μάνδρας.

Η κυριότητα του κτήματος αυτού, αλλά και ο επαναπροσδιορισμός των βορείων ορίων της τότε Κοινότητας Μάνδρας, που αυτή συνεπαγόταν, αμφισβητήθηκαν έντονα από την τότε Κοινότητα Δαρυμαρίου (σημερινή Κοινότητα Δάφνης, Δήμου Τανάγρας, της Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας), η οποία προσέφυγε στο αρμόδιο Διοικητικό Δικαστήριο Ορίων. Όμως η προσφυγή αυτή, με την , με αριθμό 19/23.09.1937, απόφαση του προαναφερόμενου Δικαστηρίου,  απορρίφθηκε[2]. Περαιτέρω, με την από 18.07.1956, έκθεση της Επιτροπής του άρθρου 11 του τότε ισχύοντος Κώδικα Δήμου και Κοινοτήτων, καθορίσθηκαν τα διοικητικά όρια μεταξύ της Κοινότητας Δάφνης (Δαρυμάρι) και του Δήμου Μάνδρας Αττικής[3], που, εν τω μεταξύ, είχε διαδεχθεί την προϋφισταμένη Κοινότητα Μάνδρας[4], με βάση και την κυριότητα αυτού επί του εδάφους του κτήματος. Κατά της εκθέσεως αυτής η Κοινότητα Δάφνης άσκησε προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Ορίων του Νομού Αττικής, η οποία και απορρίφθηκε με την, από 11.02.1963, απόφαση του εν λόγω Δικαστηρίου. Στην συνέχεια η Κοινότητα Δάφνης, άσκησε, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, την από 13.05.1965, αναίρεσή της κατά της, από 11.02.1963, απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου Ορίων του Νομού Αττικής. Επί της αναιρέσεως αυτής εκδόθηκε, η, με αριθμό 1187/1967 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (Τμήμα Β’) με την οποία αναιρέθηκε η ως άνω, από 11.02.1963, απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου Ορίων Νομού Αττικής και λόγω ελλιπούς αιτιολογίας, αναπέμφθηκε  η σχετική υπόθεση στο αυτό Δικαστήριο προς διευκρίνηση του πραγματικού μέρους αυτής.

 

 

Με την με αριθμό 79/30.08.1971, απόφαση του το αρμόδιο Διοικητικό Δικαστήριο Ορίων, στο οποίο, κατά τα προαναφερόμενα, είχε παραπεμφθεί η υπόθεση, με την, με αριθμό 1187/1967, απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (Τμήμα Β’) , απέρριψε την προσφυγή της Κοινότητας Δάφνης και καθόρισε τα διοικητικά όρια μεταξύ της Κοινότητας αυτής και του Δήμου Μάνδρας, λαμβάνοντας υπόψη την κυριότητα του τελευταίου επί του κτήματος[5]. Η εν λόγω απόφαση στη συνέχεια κατέστη αμετάκλητη.

 

 Η αμφισβήτηση της κυριότητας του κτήματος κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο.

Πριν από ένα (1) περίπου έτος και συγκεκριμένα στις 04.12.2020, η Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία των Ερυθρών, συνέταξε, δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 25 παρ.1, εδαφ.. Β’ του Ν.4301/2014 και 47 παρ.3β του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (Κ.Χ.Ε.Ε. Ν.590/1977), την, ενώπιον της συμβολαιογράφου Λιβαδειάς Αναστασίας Χ. Σταύρου, με αριθμό 19010/2020, έκθεση απογραφής εκκλησιαστικών ακινήτων, την  οποία και μεταγράφει στα υποθηκοφυλακεία Ερυθρών και Θηβών[6] . Στην εν λόγω έκθεση απογραφής παρατίθενται, μεταξύ άλλων ακινήτων, και ένα αγροτεμάχιο, που φέρεται στην θέση «ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ-ΛΙΒΑΔΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ» της κτηματικής περιφέρειας της Κοινότητας Δάφνης, της Δημοτικής Ενότητας Δερβενοχωρίων, του Δήμου Τανάγρας, της Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας, της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, έκτασης αυτού 5.213.035 (!!!) τετραγωνικών μέτρων ή 5.213 (!!!!) περίπου στρεμμάτων, μετά του επ΄αυτού Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου[7]. Περαιτέρω στην αυτή έκθεση απογραφής παρατίθενται και ένα ακόμη ακίνητο  έκτασης 600 τετραγωνικών μέτρων που βρίσκεται επίσης στην προαναφερόμενη θέση με την φερόμενη ονομασία  «ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ-ΛΙΒΑΔΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ».

 

Τα εν λόγω ακίνητα, κατά σχετική δήλωση της Ιεράς Μονής Προφήτη Ηλία, που λαμβάνει χώρα στην ως άνω έκθεση απογραφής, φέρονται να περιήλθαν σε αυτήν «από αμνημονεύτων ετών και από της εποχής της τουρκοκρατίας, έκτοτε σε μέχρι και σήμερα νέμεται και κατέχει….συνεχώς, φανερώς και αδιαλείπτως, με καλή πίστη και διάνοια κυρίου, χωρίς να οχληθεί παρ΄ουδενός στην άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων της και ούτω κατέστη κυρία αυτών με τον θεσμό της τακτικής άλλως εκτάκτου χρησικτησίας»[8].

 

Τόσο από την περιγραφή, όσο και από την σχετική τοπογραφική αποτύπωση, προκύπτει ότι τα άνω ακίνητα, που περιλαμβάνονται στην,  με αριθμό 19010/2020, έκθεση απογραφής  εκκλησιαστικών ακινήτων της συμβολαιογράφου Λιβαδειάς Αναστασίας         Χ. Σταύρου, δεν (συν)αποτελούν, παρά το βόρειο τμήμα του κτήματος, που προαναφέρεται, το οποίο ανήκε αρχικά κατά κυριότητα στην Κοινότητα Μάνδρας, μετέπειτα στον Δήμο Μάνδρας και σήμερα πλέον, μετά την εφαρμογή των διατάξεων του Ν.3852/2010, στον Δήμο Μάνδρας Ειδυλλίας-Αττικής[9].

 

Με πιο πρόσφατη έκθεση απογραφής[10], η Μονή Προφήτη Ηλία δηλώνει ότι έκταση 2.090 τετραγωνικών μέτρων, που βρίσκεται στην ίδια θέση, δηλαδή στην περιοχή με την φερόμενη ονομασία «ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ-ΛΙΒΑΔΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ», ανήκει σε αυτήν. Με βάση την έκθεση αυτή και με σχετική δήλωση της Μονής, το εν λόγω ακίνητο αποτελεί τμήμα ευρύτερης έκτασης, που της ανήκει και ότι περιήλθε σε αυτήν με τις προϋποθέσεις τις τακτικής ή της έκτακτης χρησικτησίας.

 

Με βάση τις σχετικές δηλώσεις, που περιλαμβάνονται στις προαναφερόμενες εκθέσεις απογραφής της Ιεράς Μονής Προφήτη Ηλία, αμφισβητείται η κυριότητα του βορείου τμήματος του κτήματος της Μάνδρας, έκτασης αυτού 5.215.725 (=5.213.035 + 600 + 2.090) τετραγωνικών μέτρων ή 5.215,7 (!!!!) περίπου στρεμμάτων.

 

Οι οφειλόμενες ενέργειες του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας

Με δεδομένη την εν λόγω αμφισβήτηση σε βάρος εμπραγμάτων δικαιωμάτων του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας επί του ακινήτου του, έκτασης 23.260 στρεμμάτων, η δημοτική αρχή οφείλει άμεσα και χωρίς καμία καθυστέρηση να προβεί στις αναγκαίες και ικανές νομικές ενέργειες, με τις οποίες:

α) Να αναγνωρισθεί η κυριότητα του κτήματος αυτού, καθ΄όλη του την έκταση, απαλλαγμένη από κάθε είδους διεκδικήσεις και

β) Να αξιώσει τον επαναπροσδιορισμό των δημοτικών ορίων με βάση τα εμπράγματα δικαιώματά του επί του κτήματος.

 

«Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω»

 

Κοινότητα Ερυθρών 2^α Ιανουαρίου 2022

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας  

---

[1] Σύμφωνα με τα όσα περιέχονται τόσο στην από 29.01.1936 πράξη της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής Κτηματολογίου Μάνδρας, όσο και στην , με αριθμό 79/1971, απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου Ορίων

[2] Σελίδα 1 της, με αριθμό 79/1971, απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου Ορίων

[3] Σελίδα 2, της με αριθμό 1187/1967, απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (Τμήμα Β’)

[4] Φ.Ε.Κ. 290^Α/1946

[5] Σελίδες 4 και 5 της, με αριθμό 79/1971, απόφασης Του Διοικητικού Δικαστηρίου Ορίων.

[6] Σχετική συμβολαιογραφική πράξη, με την οποία καταγράφεται το σύνολο της ακίνητης περιουσίας της Μονής.

[7] Σελίδες 78 επ. της, με αριθμό 19010/2020, έκθεσης απογραφής της συμβολαιογράφου Λιβαδειάς Αναστασίας Χ. Σταύρου

[8] Σελίδα 8 της περίληψης  της  με αριθμό 19010/2020, έκθεσης απογραφής της συμβολαιογράφου Λιβαδειάς Αναστασίας Χ. Σταύρου

 

[9] Φ.Ε.Κ. 87^Α/2010

[10]  Η, με αριθμό  616/05.10. 2021 έκθεση απογραφής εκκλησιαστικού ακινήτου της συμβολαιογράφου Αθηνών Μαριάνθης Λάμπρου Σταμαδιανού, η οποία έχει μεταγραφεί νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ερυθρών, στον τόμο  101 και με αριθμό 113