Το ιστορικό του έργου της κατασκευής της παρακαμπτηρίου (περιφερειακής ) οδού των Ερυθρών (Κριεκούκι), αποτελεί ένα αφήγημα, που αποκαλύπτει σε όλο της το μεγαλείο την βλαχοδημαρχιακή αντίληψη, που διακατέχει την τοπική διοίκηση και τις βλαπτικές της συνέπειες σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και των περιουσιών συμπολιτών μας.
Αλλά ας παραθέσουμε τα βασικά στοιχεία-σημείο του αφηγήματος αυτού.
- Στις 29 Ιουνίου 1994, εγκρίθηκε από την Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων, η μελέτη οδοποιίας με την οποία προτεινόταν η τεχνική λύση της, από τα δυτικά, οδικής παράκαμψης των Ερυθρών, με σκοπό την κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση της κωμόπολης.
- Μετά από διεξαγωγή σχετικού διαγωνισμού, η εκτέλεση του έργου με τον τίτλο «ΚΑΤΑΣΚΕΥΉ ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΗΡΙΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ» ανατέθηκε, περί το μήνα Νοέμβριο του έτους 1994, σε ανάδοχο εργοληπτική επιχείρηση.
- Επειδή η αρχική ανάδοχος εργοληπτική επιχείρηση καθυστερούσε επί μία πενταετία την εκτέλεση των εργασιών, το μήνα Δεκέμβριο του έτους 1999, με σχετική πράξη της τότε Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δυτικής Αττικής, το έργο ανατέθηκε, με απευθείας ανάθεση, σε άλλη εργοληπτική επιχείρηση.
- Προκειμένου να εξασφαλισθεί η ικανή και αναγκαία εδαφική έκταση για την εκτέλεση του έργου (αφορούσε τα τμήματα της οδού από Χ.Θ. 2+0,50 έως Χ.Θ. 2 + 3,85 και Χ.Θ. 2 + 4,68 έως Χ.Θ. 3 + 530), το Ελληνικό Δημόσιο, κατά τα έτη 1995 και 1997, προέβη σε κήρυξη αναγκαστικής απαλλοτρίωσης εκτάσεων συνολικού εμβαδού 70,313.37 τετραγωνικών μέτρων (= 64.156,42 τ.μ. με την αρχική απαλλοτρίωση + 6.156,95 τ.μ. με συμπληρωματική απαλλοτρίωση). Οι απαλλοτριούμενες εκτάσεις, που κάλυπταν μέρος της επιφάνειας εκτέλεσης του έργου, αφορούσαν σε ιδιοκτησίες, που βρίσκονταν εκτός του σχεδίου πόλης των Ερυθρών, αλλά εντός της ζώνης αυτής. Η εν λόγω αναγκαστική απαλλοτρίωση (αρχική και συμπληρωματική) συντελέσθηκε με την καταβολή αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες των απαλλοτριωθεισών εκτάσεων.
- Για την υπόλοιπη, απαιτούμενη για την εκτέλεση του έργου, εδαφική επιφάνεια (Χ.Θ. τμήματος οδού από 0 + 850 έως 2 + 0,50) το έτος 1996 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής, κήρυξε πρόσθετη αναγκαστική απαλλοτρίωση. Η εν λόγω απαλλοτρίωση, ουδέποτε συντελέσθηκε δεδομένου, ότι μέχρι και σήμερα δεν έχει καταβληθεί αποζημίωση στους θιγόμενους ιδιοκτήτες, παρά το ότι έχει εκτελεσθεί τεχνικά το σύνολο του έργου (!!!!).
- Εν τω μεταξύ κατά της αρχικής πράξης ανάθεσης του έργου, δημότες των Ερυθρών, άσκησαν κατά το έτος 1994, αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, ισχυριζόμενοι ότι δεν είχε εκπονηθεί μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και ότι δεν είχε εγκριθεί η εν λόγω μελέτη από το αρμόδιο διοικητικό όργανο. Επί της αιτήσεως αυτής εκδόθηκε η, με αριθμό 541/2002, απόφαση του Δ Τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας, με την οποία η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του δικαστηρίου αυτού λόγω της μείζονος σπουδαιότητας του ζητήματος. Η Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας, με την, με αριθμό 526/2003, απόφαση της, δέχθηκε την αίτηση και ακύρωσε την πράξη ανάθεσης του έργου, δεδομένου ότι δεν είχε εκπονηθεί και εγκριθεί η, από το νόμο (Ν. 1650/1986), απαιτούμενη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
- Μετά και την έκδοση της δικαστικής αυτής απόφασης, το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2004, και ενώ τα έργα, που αφορούσαν στην κατασκευή της Παρακαμπτηρίου Ερυθρών (Περιφερειακή Οδός), είχαν ολοκληρωθεί και παραδοθεί οριστικώς, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής, δηλώνει, με σχετικό έγγραφο της, ότι δεν υφίσταται πλέον αναγκαστική απαλλοτρίωση.
Από το αφήγημα, που προπαράθεσα και το οποίο αποδεικνύεται, πλήρως και αδιαμφισβήτητα, από δημόσια έγγραφα, προκύπτουν αβίαστα τα εξής:
Α) Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής ανέθεσε την εκτέλεση ενός τόσο σημαντικού έργου, όπως η Παρακαμπτήριος Οδός Ερυθρών, χωρίς όμως να λάβει υπόψη της τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, που θα προκαλούνταν από την εκτέλεση του, κυρίως ως προς το υφιστάμενο παρακείμενο δάσος.
Β) Ενώ αποζημιώθηκαν οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, που απαλλοτριώθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο, δεν έχουν, μέχρι και σήμερα αποζημιωθεί, οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, που δεσμεύθηκαν από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής για την εκτέλεση του έργου.
Γ) Μετά την έκδοση της, με αριθμό 526/2003, απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν υφίστανται, ούτε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, ούτε πλέον έργο, με την νομική έννοια.
Δ) Μετά ταύτα, εύλογα διερωτάται κανείς, σχετικά με την τύχη των αποζημιώσεων, που έχουν ήδη καταβληθεί, ενώ παράλληλα οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, που δεσμεύθηκαν, χωρίς συντέλεση αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, έχουν απωλέσει οριστικά τις ιδιοκτησίες τους, χωρίς να έχουν λάβει καμίας μορφής αποζημίωση.
Τα συμπεράσματα αυτά άγουν ευθέως στην ποιότητα του τρόπου διαχείρισης και διοίκησης ενός τόσο σημαντικού έργου από την τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής και στην εξαγωγή σχετικού συμπεράσματος ως προς την ποιότητα αυτή. Στην προκειμένη περίπτωση το προπαρατιθέμενο αφήγημα βεβαιώνει τον βλαχοδημαρχιακό χαρακτήρα της αντίληψης του πολιτικού προσωπικού της νομαρχιακής διοίκησης, που ενεργώντας με πρωτοφανή διαχειριστικό ερασιτεχνισμό, στην προσπάθειά του να αποκομίσει μικροπολιτικά οφέλη, προέβη στην εκτέλεση του έργου, αδιαφορώντας για τις δυσμενείς συνέπειες, που προκλήθηκαν τόσο στο φυσικό περιβάλλον, όσο και στις περιουσίες των συμπολιτών μας.
Σήμερα, ενώ έχουν περάσει 14 περίπου χρόνια από την ολοκλήρωση ενός έργου, που νομικά δεν υφίσταται, οι τοπικές διοικήσεις τόσο αρχικά του Δήμου Ερυθρών, όσο και μεταγενέστερα του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας, εξακολουθούν έως και σήμερα να αδιαφορούν προκλητικά για την αποκατάσταση του θιγμένου φυσικού περιβάλλοντος και της περιουσιακής ζημίας, που έχουν υποστεί συμπολίτες από την εκτέλεση του έργου.
Οι τοπικές διοικήσεις τόσο σε δεύτερο, όσο και σε πρώτο βαθμό, έρχονται και παρέρχονται, η βλαχοδημαρχιακή αντίληψη όμως παραμένει και αναγεννιέται είτε με κρουαζιέρες στις Κυκλάδες, είτε με πανηγυρτζήδικες εκδηλώσεις.
Κριεκούκι 30η Σεπτεμβρίου 201
Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος
Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου