ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ 861Β : Διήγημα αστικής συγκοινωνίας

 

Γνωρίζοντας ήδη, από την Τετάρτη 13.04.2022, ότι είχε ξεκινήσει να λειτουργεί η αστική συγκοινωνία, με αφετηρία την Ελευσίνα και με κατεύθυνση την Μάνδρα, την Οινόη, τα Βίλια και τις Ερυθρές (δρομολόγιο 861Β), την Παρασκευή 15.04.2022, αποφάσισα να μεταβώ με αστικό λεωφορείο στην περιοχή της Ελευσίνας ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία, με έναρξη αυτής της Ερυθρές, όπου διαμένω μόνιμα περί τα 20 έτη.

Στις 08:45, της προαναφερόμενης ημέρας, είχα ήδη αφιχθεί στην δεύτερη στάση των Ερυθρών, που βρίσκεται στην καφετέρια του Μπάλα, αναζητώντας εναγωνίως εισιτήρια για την χρήση του αστικού λεωφορείου. Η αναζήτησή μου αυτή απέβη άκαρπη. Δεν υπήρχε ούτε ειδικό εκδοτήριο, αλλά ούτε και άλλο σημείο πώλησης εισιτηρίων.

 

Το λεωφορείο αφίχθη, στην προβλεπόμενη από δρομολόγιο ώρα, στην στάση αυτή, δηλαδή στις 9 π.μ. και με το θράσος, του μη φέροντος εισιτήριο, λαθρεπιβάτη επιβιβάσθηκα σε αυτό. Αφού ξεστόμισα μία χλιαρή καλημέρα στον οδηγό, τον ρώτησα με ύφος μόνιμου υποδεκανέα, για ποιό λόγο δεν υπάρχουν εισιτήρια προς χρήση. Ο οδηγός, μου ανταπόδωσε ευγενέστατα την καλημέρα και στην συνέχεια, μου ανέφερε ότι υπάρχει πρόβλημα με την διάθεση των εισιτηρίων, το οποίο προβλέπεται να επιλυθεί στις προσεχείς ημέρες.

 

Αντιδρώντας στην αναφορά του οδηγού, έκανα ένα μορφασμό προσποιητής ικανοποίησης για την απάντηση, που έλαβα και στην συνέχεια αφού έριξα μία υπεροπτική ματιά στο εσωτερικό χώρο, στρογγυλοκάθησα σε μία ομολογουμένως αναπαυτική θέση. Φυσικά, έμπλεος από έλλειψη στοιχειώδους κοινωνικής ευθύνης, δε διέκρινα, κατά την κατάληψη της θέσης, ότι αυτή προοριζόταν για ειδική κατηγορία επιβατών με κινητικά προβλήματα. Ο χώρος του λεωφορείου δεν θύμιζε το χώρο των αντίστοιχων οχημάτων του ΚΤΕΛ Αττικής, που μοιάζουν με τουριστικά πούλμαν. Διέθετε αριθμητικά λιγότερες θέσεις καθημένων  με λειτουργική ταξινόμηση που εξυπηρετεί και ορθίους επιβάτες, ενώ περαιτέρω ο συνολικός εσωτερικός χώρος είχε διαρρυθμισθεί προκειμένου να εξυπηρετούνται και επιβάτες με ειδικά σωματικά προβλήματα.

Μετά από 15-20 λεπτά το λεωφορείο με 3 επιβάτες, συμπεριμαλβανομένου και εμού του ιδίου, έφθασε στα Βίλια, όπου επιβιβάσθηκαν, αν δεν κάνω λάθος 7 άτομα. Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην Οινόη, όπου επιβιβάσθηκε άλλο ένα άτομο.

 

Καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής, έως και τον οικισμό του Πανοράματος (ΤΙΤΑΝ) «έδιναν» και «έπαιρναν» θορυβώδεις διάλογοι, μεταξύ των επιβατών. Ερωτηματικές φράσεις, όπως «που θα βρίσκουμε εισιτήρια;» «πότε θα μας ενημερώσουν για τα δρομολόγια;», «θα πηγαίνει και Πόρτο Γερμενό;», «Γιατί το λεωφορείο να ξεκινάει από το Κριεκούκι;» και «που βρίσκονται ακριβώς οι στάσεις του λεωφορείου;», κυριαρχούσαν στους διαλόγους αυτούς των ομιλητικότατων επιβατών.

 

Στην συνέχεια, και ενώ οι διάλογοι αυτοί, είχαν επιτέλους διακοπεί, φθάσαμε στην περιοχή του οικισμού του Πανοράματος. Στο σημείο αυτό επιβιβάσθηκε μία καλοντυμένη κυρία, η οποία με τη είσοδό της στο λεωφορείο, αντί για καλημέρα, απευθυνόμενη προς την πλάτη του λίαν υπομονετικού και ευγενέστατου οδηγού, είπε: «Γιατί μας πήρατε το λεωφορείο μας από τα μέρη μας και το πήγατε στα βουνά;». Οι λοιποί συνεπιβάτες της, προερχόμενοι κυρίως από τις Ερυθρές και τα Βίλια, απέφυγαν να αντιλέξουν στην παρατήρηση της κυρίας αυτής. Περιορίσθηκαν να της «ρίξουν» ένα επιθετικό κρύο βλέμμα, το οποίο αν διέθετε πυρηνική κεφαλή θα κατέστρεφε ολάκερη την ανθρωπότητα.

 

Ενώ κατευθυνόμαστε πλέον προς Μάνδρα, η ησυχία είχε διαδεχθεί τον θόρυβο από τους διαλόγους και τις εν γένει λεκτικές αναφορές των μεταφερομένων, οι οποίοι στο σύνολό τους ήταν λαθρεπιβάτες, δεδομένου ότι κανείς από αυτούς δεν διέθετε εισιτήριο. Μοναδική παρέκκλιση από την κατάσταση αυτή, αποτελούσε ένα ψιθυριστός διάλογος, που «σερνόταν», στις θέσεις ακριβώς πίσω από την δική μου. Δύο κυρίες συζητούσαν σχετικά με το σενάριο της μυθοπλαστικής τηλεοπτικής σειράς «Ο ΣΑΣΜΟΣ» και την δυνητική εξέλιξη αυτού, ενώ παράλληλα στηλίτευαν την συμπεριφορά της Καλλιόπης Σταματάκη ως άκαρδης γυναίκας και της Αργυρούς Σταματάκη ως «ξυλάγκουρου», που δεν ξέρει τι θέλει από την ζωή της.

 

Φθάνοντας στην πόλη της Μάνδρας, διαπίστωσα, ότι η διαδρομή του αστικού λεωφορείου διέφερε από αυτήν του λεωφορείου του ΚΤΕΛ. Το λεωφορείο εισερχόμενο στο οικιστικό συγκρότημα της δημοτικής πρωτεύουσας, διερχόταν από την οπίσθια πλευρά του τοπικού δημαρχείου, το οποίο μάλιστα από αυτήν την θέση θέασης έδινε εικόνα ανατολίτικου απόρθητου δεσποτικού μεγάρου και στην συνέχεια κατευθυνόταν προς την περιοχή του νεκροταφείου με απόληξη την εθνική οδό. Καθ΄όλη την διαδρομή εντός της Μάνδρας υπήρχαν στάσεις, που εξυπηρετούσαν το συγκεκριμένο δρομολόγιο. Αυτό έγινε αντιληπτό από όλους τους επιβάτες, μερικοί από τους οποίους άρχισαν να θορυβούν εκ νέου με μουρμούρες του τύπου : «Αφού έχουν τόσα λεωφορεία, που περνούν από εδώ, γιατί να παίρνουν και το δικό μας»  και «Αμαν πιά πόσες στάσεις θα κάνει;».

 

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς Μαγούλα. Με δεδομένο το γεγονός ότι η διαδρομή του ΚΤΕΛ, την οποία έως λίαν πρόσφατα αποκλειστικά χρησιμοποιούσαμε, δεν περιλάμβανε και την περιοχή αυτή, αντιμετωπίσαμε την διέλευση μας από τον οικισμό, ως κάτι το πρωτόγνωρο, ως κάτι το εξωτικό. Εμφορτο από περιέργεια το σύνολο των επιβατών είχε στρέψει το ερευνητικό και λίαν διεισδυτικό του βλέμμα προς τους κοινόχρηστους χώρους, τα δημόσια κτίρια, τα σπίτια και κυρίως προς τους ανυποψιάστους κινούμενους Μαγουλιώτες.

 

Μετά το λεωφορείο ακολούθησε την πορεία προς τον σταθμό του προαστιακού σιδηρόδρομου και του Θριασίου νοσοκομείου, από όπου και διήλθε και στην συνέχεια κατέληξε στην περιοχή της Ανω Ελευσίνας.

 

Η πορεία του λεωφορείου, στην περιοχή αυτή, διακοπτόταν από πολλές στάσεις, πράγμα, που για μία ακόμη φορά προκάλεσε τις ψιθυριστές, πλην όμως οχληρά θορυβώδεις, διαμαρτυρίες των επιβατών. Διαμαρτυρίες όλων, πλην των δύο κυριών, που κάθονταν πίσω από την θέση μου, οι οποίες, πλέον είχαν εξειδικεύσει  τις αναφορές τους σχετικά με την τηλεοπτική μυθοπλασία « Ο ΣΑΣΜΟΣ», κάνοντας, αυτήν την φορά, αρνητικά σχόλια για τις ενδυματολογικές προτιμήσεις του Μαθιού Σταματάκη και την πλημμελή κομμωτική φροντίδα της συντρόφου του Βασιλικής Σταματάκη, το γένος Καστρινάκη και θετικές νύξεις για την εν γένει εμφάνιση της δικηγόρου Στέλλας Καμαριωτάκη.

 

Στην κεντρική περιοχή της Ελευσίνας (απέναντι από τον Γρηγόρη), φθάσαμε στις 10:15, δηλαδή, μετά από 1 ώρα και 15 λεπτά από το σημείο εκκίνησής μου από το Κριεκούκι. Ολοι σχεδόν οι επιβάτες στο σημείο αυτό αποβιβάσθηκαν, αποχαιρετώντας τον ευγενικό οδηγό, ο οποίος αφού σταυροκοπήθηκε έσκυψε και φίλησε, με παροιμιώδη ευλάβεια, εικόνισμα αγίου αγνώστων σε εμέ στοιχείων.

 

Με το, που αποβιβάσθηκα, ένα κύμα νηνεμίας με κατέκλυσε, ενώ παράλληλα το αίσθημα ικανοποίησης για την άφιξη στον προορισμό μου αποτυπώθηκε στο πρόσωπό μου με ένα χαμηλής ποιοτικής έκφρασης σαρδόνιο χαμόγελο.

 

Την ηρεμία μου αυτή διατάραξαν οι έντονες φωνασκίες ενός νεαρού, που απευθυνόταν σε ήδη αποβιβασθείσα νεαρή επίσης συνεπιβάτιδά μου, διαμαρτυρόμενος για την καθυστέρηση άφιξή της. Φωνασκίες, που συνοδεύονταν από ακατάληπτες φράσεις, αλλά και ύβρεις, που θύμιζαν ρυπαρές εκφράσεις που πάλαι ποτέ χρησιμοποιούσε η συμπαθής τάξη των μαουνιέρηδων.

 

Μία θερμή και άδολη, αγκαλιά της, αρχικά εμβρόντητης συνεπιβάτιδας μου, κατεύνασε την οργή του φωνασκούντος νεαρού και τα πνεύματα ηρέμησαν.

 

Η αστική συγκοινωνία μας είχε φέρει όλους στους προορισμούς μας και ήμασταν πλέον έτοιμοι για μία ακόμη, μέρα, για μία ακόμη φορά, να συνεισφέρουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, στην διαμόρφωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προιόντος…………………………….                   

 

Δημοτική Κοινότητα Ερυθρών 17^η Απριλίου 2022

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας