Η πρόσφατη επίσκεψή της καγκελαρίου της Γερμανίας στην χώρα μας και κυρίως ο σκοπός της εδώ παρουσίας της για μία ακόμη φορά, για πολλοστή θα έλεγα, μας υπενθύμισε ότι η Ελλάδα είναι και παραμένει ένα αποικιακό προτεκτοράτο, του οποίου οι διεθνείς επικυρίαρχοι προσδιορίζουν τους όρους ύπαρξής του. Η επιβολή της «Συμφωνίας των Πρεσπών», η εφαρμογή της οποίας θέτει σε πλήρη αμφισβήτηση εθνικά και κυριαρχικά μας δικαιώματα, επιβεβαιώνει πλήρως του λόγου το αληθές. Πρόκειται, αδιαμφισβήτητα για επιλογή διασφάλισης και προώθησης των συμφερόντων των κέντρων παγκόσμιας κυριαρχίας (Η.Π.Α., ΝΑΤΟ και Ε.Ε.), που δημιουργεί πόλους εντάσεων στην ευρύτερη βαλκανική χερσόνησο, ενθαρρύνοντας εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς σε βάρος της ειρήνης και της συμφιλίωσης των λαών. Η συγκεκριμένη μάλιστα διεθνής συμφωνία κατοχυρώνει και προωθεί την ανάπτυξη ενός ανύπαρκτου έθνους, που διεκδικεί την παρουσία του σε βάρος της εθνικής μας συγκρότησης και της εδαφικής μας ακεραιότητας.
Η «Συμφωνία των Πρεσπών», δεν αποτελεί παρά έναν από τους κρίκους της αλυσίδας, με την οποία δένεται για τα καλά η χώρα στο άρμα της εξάρτησης και οδηγείται στην φυλακή της αποικιοκρατίας. Η διευθέτηση του Κυπριακού ζητήματος με την δημιουργία του μορφώματος της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ή όποιας άλλης μη κυρίαρχης οντότητας, το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου σήμερα και η ενδεχόμενη «ουδετεροποίηση» της Θράκης αύριο, στο πλαίσιο της ικανοποίησης των αξιώσεων του τουρκικού επεκτατισμού, αποτελούν δυνητικές επιλογές των κέντρων παγκόσμιας κυριαρχίας, που συμπληρώνουν τους κρίκους της αλυσίδας της εξάρτησης.
Πέρα από τα προαναφερόμενα, οι υποτελείς τάξεις και στρώματα της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθούν και βιώνουν με αμείωτη ένταση αλλεπάλληλες επιθέσεις σε βάρος των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Η μείωση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων και των αυταπασχολούμενων, ο περιορισμός των ατομικών και συλλογικών εργασιακών δικαιωμάτων, η βίαιη φορομπηχτική πολιτική, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, η κατάργηση ή η παράδοση δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών στο βωμό του ανελαστικού επιχειρηματικού κέρδους και η ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου σε βάρος της λαϊκής ιδιοκτησίας, δεν αποτελούν παρά εκδηλώσεις των επιθέσεων αυτών. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν αμείλικτο ταξικό πόλεμο, με νικητές την εγχώρια και τη διεθνή κοινωνική ολιγαρχία.
Απέναντι στην προπεριγραφόμενη αυτή κατάσταση της εθνικής εξάρτησης και της κοινωνικής υποδούλωσης, οφείλουμε να αντιδράσουμε. Να αντιδράσουμε διεκδικώντας μία χώρα ανεξάρτητη και μία κοινωνία δίκαιη. Οφείλουμε να αντιδράσουμε διαμορφώνοντας και συμμετέχοντας σε ένα κίνημα, που θα αγωνίζεται τόσο για την αποτίναξη του αποικιακού ζυγού, όσο και για την κοινωνική αποκατάσταση των υποτελών τάξεων και στρωμάτων, που ανήκουμε, διεκδικώντας παράλληλα την παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας και την αποκατάσταση της βαρέως τραυματισμένης λαϊκής κυριαρχίας. Οφείλουμε να αντιδράσουμε διαμορφώνοντας και συμμετέχοντας στο λαϊκό κίνημα, που παλεύοντας ενάντια στην αποικιοκρατία θα δίνει και θα δώσει τον αγώνα του με εθνική μορφή και ταξικό περιεχόμενο. Πρόκειται για το κίνημα του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ, που θα εμπνέεται από τις εθνικές και κοινωνικές αγωνιστικές παραδόσεις του έθνους μας, όπως αυτές διαμορφώθηκαν από τον μαρτυρικό, πλην όμως ανυπέρβλητο, Ρήγα έως και το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης ενάντια στην βάρβαρη ναζιστική κατοχή.
Καθίσταται προφανές ότι τα γενικά πολιτικά καθήκοντά του κινήματος του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ, πρέπει να εκπληρώνονται σε πρώτο χρόνο στα πεδία των μαχών ενάντια στην «Συμφωνία των Πρεσπών» και ενάντια σε κάθε πολιτική εθνικής και κοινωνικής υποβάθμισης της χώρας.
Ποια όμως είναι τα ειδικότερα καθήκοντά του κινήματος του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ στην παρούσα φάση και ενόψει κρίσιμων πολιτικών γεγονότων, όπως αυτό των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου του τρέχοντος έτους;
Θεωρώντας ότι η αυτοδιοίκηση, δεν αποτελεί μόνο θεσμό αποκεντρωμένης κρατικής διοίκησης, αλλά και πεδίο, όπου καταγράφονται και σημαντικές κοινωνικές διεκδικήσεις, το κίνημα του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ, οφείλει, ενεργώντας στα πλαίσια της αποκατάστασης της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, να παρέμβει καθοριστικά και καθ οιονδήποτε τρόπο, αξιώνοντας ενδεικτικά, μεταξύ άλλων:
Την κατοχύρωση της οικονομικής αυτοτέλειας και αυτενέργειας των Ο.Τ.Α., χωρίς δημοσιονομικές και αμιγώς διοικητικές παρεμβάσεις.
Την κατοχύρωση της τοπικής αυτονομίας των συγκροτημένων από το Καλλικρατικό θεσμικό πλαίσιο κοινοτήτων, προκειμένου να εξαρτώνται, ως προς τις αποφάσεις, που τις αφορούν, λιγότερο από τα κεντρικά δημοτικά όργανα του και περισσότερο από τις συνελεύσεις των κατοίκων και τα κοινοτικά συμβούλια.
Την κατοχύρωση, προώθηση και ανάδειξη της άμεσης δημοκρατίας, με τη θεσμική αναβάθμιση των συνελεύσεων των κατοίκων.
Την θεσμική κατοχύρωση μορφών κοινωνικού ελέγχου κάθε είδους δραστηριότητας των αυτοδιοικητικών οργάνων.
Την παραγωγική και διοικητική ανασυγκρότηση στα πλαίσια ενός εθνικά αντίστοιχου σχεδίου, αφενός με την κοινωνικά ωφέλιμη αξιοποίηση των τοπικών παραγωγικών δυνατοτήτων και αφετέρου με την διατήρηση, αναβάθμιση και περαιτέρω ανάπτυξη σημαντικών διοικητικών και κοινωνικών μονάδων.
Την ανάπτυξη δραστηριοτήτων συνυφασμένων με τις τοπικές παραγωγικές παραδόσεις με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και στο ιστορικό τοπίο.
Την αποτροπή εφαρμογής ρυθμιστικών σχεδίων αποικιοκρατικής προέλευσης, που προκαλούν περιβαλλοντική ισοπέδωση μετατρέποντας περιοχές σε ζώνες ανεξέλεγκτης επιχειρηματικής δράσης και την χώρα σε πεδίο μεταπρατικού ολιγοπωλιακού ενδιαφέροντος (Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής).
Την αποτροπή μετατροπής των δήμων σε δοκιμαστικά εργαστήρια εφαρμογής ελαστικών εργασιακών σχέσεων, σε βάρος των δικαιωμάτων του συνόλου των εργαζομένων της χώρας.
Την αποτροπή μετατροπής των δήμων σε ιμάντες ιδιωτικοποίησης και αρπαγής της δημόσιας περιουσίας (λ.χ. χωροταξικά σχέδια για Α.Π.Ε.).
Το κίνημα του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ, οφείλει να είναι παρόν, όχι μόνον στους εθνικής εμβέλειας αγώνες για ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη και λαϊκή κυριαρχία, αλλά και στους τοπικούς, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον και για εμάς και κυρίως για τα παιδιά μας.
Είναι προφανές ότι το σημερινό μου σημείωμά δεν διεκδικεί δάφνες ανάλυσης και προγραμματικού λόγου. Όμως αξιώνει τον ρόλο του εναύσματος για την έναρξη ενός διαλόγου και κυρίως μίας οργανωμένης πολιτικής παρέμβασης ικανής και αναγκαίας για την ανάσταση της πατρίδας μας.
Κριεκούκι 12η Ιανουαρίου 2019
Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος
Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου