Πλημμύρα πάλι στη Μάνδρα. Ποιός επιτέλους φταίει;

Τελικά το γεγονός της  πλημμύρας της 26ης Ιουνίου 2018 στην πολύπαθη πόλη της Μάνδρας, δεν ήλθε παρά να αποκαλύψει ως βεβαιώσεις αυτά, που επανειλημμένα καταγράψαμε ως υποθέσεις σχετικά με τις ευθύνες και την κατανομή τους για  την  φονική και καταστροφική πλημμύρα της 15ης Νοεμβρίου 2017. 

Ποιοι λοιπόν είναι υπεύθυνοι για την διαρκή έκθεση της πόλης σε κίνδυνο καταστροφικής πλημμύρας και για την θέση της σε διαρκή τροχιά μαρασμού και αποσύνθεσης. 

Υπεύθυνοι είναι:

- Αυτοί, που ενώ έχουν θεσμικά την αρμοδιότητα να προβούν στην εκτέλεση των ικανών και αναγκαίων αντιπλημμυρικών έργων περιορίστηκαν σε ανεκπλήρωτες εξαγγελίες και τώρα στην προσπάθειά τους να δικαιολογηθούν ανακαλύπτουν γραφειοκρατικά κωλύματα.

- Αυτοί, που ενώ όφειλαν να φροντίσουν για την άμεση εκτέλεση έργων ορεινής υδρονομίας, περιορίστηκαν σε υποσχέσεις για ανακατασκευή της Π.Ε.Ο Αθηνών Θηβών, διατηρώντας το όρος Πατέρας στον ρόλο του βουνού του ολέθρου.

- Αυτοί, που ενώ έχουν θεσμικά την αρμοδιότητα για την εκτέλεση προστατευτικών έργων εντός της πόλης, περιορίσθηκαν σε έργα ανάπλασης πεζοδρομίων διατηρώντας την οδό Κοροπούλη στον ρόλο ενός ανεξέλεγκτου ανθρωποφάγου χειμάρρου.

- Αυτοί, που ενώ έλαβαν μία πρωτοφανή σημαντική οικονομική  βοήθεια από διάφορους φορείς και από τον πεισματικά αλληλέγγυο ελληνικό λαό, ουδόλως μέχρι σήμερα την αξιοποίησαν για την αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης και για την ποιοτική βελτίωση της πολιτικής της προστασίας.

- Αυτοί, που όντας αιρετοί άρχοντες αγνοούν τα στοιχειώδη δημόσια διαχειριστικά τους καθήκοντα  έναντι των πληττόμενων συνδημοτών τους και δραστηριοποιούνται σε χαμηλού κοινωνικού ενδιαφέροντος εκδηλώσεις προωθώντας δημόσιες σχέσεις, που μετατρέπουν τον πολίτη σε πελάτη.

- Αυτοί, που αν και θεσμικά τους έχει ανατεθεί το καθήκον του ελέγχου της δημοτικής αρχής, είτε απέχουν, είτε απουσιάζουν και περιορίζουν το ρόλο τους, σε αυτόν του προαλειφόμενου επίδοξου υποψηφίου ενόψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών.

Είναι αυτοί, που πλαισιώνουν, τροφοδοτούν, δυναμώνουν και αναπαράγουν ένα σαθρό πολιτικό σύστημα, που αδιαφορεί εγκληματικά για τις ζωές, την αξιοπρέπεια και τις περιουσίες των συμπολιτών μας. Είναι αυτοί, που μαζί με το σύστημα εξουσίας, που τους θρέφει, πρέπει να τους βάλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αφού βέβαια πρώτα λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη….

Κριεκούκι 27η Ιουνίου 2018

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας

Σόγια και τοπική εξουσία.

Με τη λέξη σόι, που προέρχεται από την τουρκική λέξη soy, εννοούμε το σύνολο των ανθρώπων, που έχουν συγγενικούς δεσμούς αίματος ή αγχιστείας, ή που έχουν κοινή καταγωγή ή σε κάθε περίπτωση την ευρύτερη οικογένεια. Η λέξη αυτή έχει αποκτήσει βαρύνουσα σημασία, όχι μόνο από πλευράς κοινωνιολογικής ανάλυσης της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά και από πλευράς ανάλυσης της διάρθρωσης του οικοδομήματος της πολιτικής εξουσίας, σήμερα πλέον κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, σε τοπικό επίπεδο.

Το σόι, αποδίδοντας το κατά τις προαναφερόμενες έννοιες, συνιστούσε, στην πρώιμη φάση της λειτουργίας της Ελληνικής αστικής δημοκρατίας, σημαντικό σημείο αναφοράς για την εκλογική επιρροή πολιτικών προσώπων και κομμάτων. Με δεδομένο ότι τα σόγια εμφάνιζαν ενιαία εκλογική συμπεριφορά, που καθοριζόταν από την στάση των οικογενειαρχών (pater familias), ο πολιτικός τους, και όχι μόνον, έλεγχος, έπαιζε αν όχι μονοσήμαντα σπουδαίο, καθοριστικό ρόλο στην εκλογή προσώπων και κομμάτων και κυρίως στην διατήρηση και αναπαραγωγή ενός «φεουδαρχικού» πολιτικού συστήματος.

Σήμερα πλέον με τον περιορισμό του κοινωνικού ρόλου της ευρύτερης οικογένειας, την σταδιακή επικράτηση της λεγόμενης πυρηνικής οικογένειας (σύζυγοι και παιδιά), αλλά και την επέκταση της ατομοκεντρικής λειτουργίας, έχει αντίστοιχα περιοριστεί δραστικά ο προαναφερόμενος ρόλος των σογιών.

Παρά ταύτα και ενώ ο ρόλος των σογιών έχει δραστικά περιορισθεί ως προς τη λειτουργία του κεντρικού πολιτικού συστήματος, οι συγγενικοί δεσμοί και οι ευρύτερες οικογένειες εξακολουθούν να παίζουν το δικό τους ρόλο στη λειτουργία του τοπικού πολιτικού συστήματος.

Κάθε πολιτικό πρόσωπο, που εμφορείται από διακαείς εξουσιαστικούς πόθους και για το λόγο αυτό επιδιώκει την εκλογική του ανάδειξη στις αιρετές θέσεις της τοπικής διοίκησης, θεωρεί ότι η πολιτική χειραγώγηση των σογιών αποτελεί το πλέον πρόσφορο πολιτικό εργαλείο για την επίτευξη των σκοπών του. Έτσι αν θέτει υποψηφιότητά για δήμαρχος επιλέγει υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους, που ανήκουν σε ευρύτερες οικογένειες με πολυάριθμα μέλη, ενώ αν θέτει υποψηφιότητά για δημοτικός σύμβουλος επικεντρώνει την προεκλογική δραστηριότητα στην προσέγγιση και προσέλκυση των οικογενειών αυτών. Με δεδομένο ότι τα πρόσωπα αυτά αφενός  έχουν ως σημείο της προεκλογικής, και πολλές φορές και της της πολιτικής τους, αναφοράς τα σόγια και αφετέρου  προσφέρουν ατομικές λύσεις κάθε είδους προβλημάτων, η συμπεριφορά τους αντανακλά μία από τις βασικές όψεις της λειτουργίας του βλαχοδημαρχιακού τοπικού πολιτικού συστήματος.

Το σόι ως εργαλείο εκλογικής ανάδειξης μπορεί να συνεισφέρει αποτελεσματικά στην εκπλήρωση των σκοπών των υποψηφίου, όμως παρουσιάζει και αρνητικά ή ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Έτσι τυχόν μη εκπλήρωση υποσχέσεων, που δόθηκαν προς τα σόγια ή μη ικανοποίηση απαιτήσεων τους, μπορεί να επιφέρει απώλεια όχι μόνο της επιθυμητής εκλογικής στήριξης αλλά και της πολυπόθητης τοπικής εξουσίας. Επίσης πολλές φορές τα σόγια ανακαλύπτοντας το πολύτιμο, για το τοπικό πολιτικό σύστημα, ρόλο τους και εκφράζοντας διάφορα συμφέροντα, που σπάνια έχουν σχέση με το αποκαλούμενο κοινό όφελος, εμφανίζουν τάσεις αυτονομίας και επιβάλλουν όχι μόνο τοπικές πολιτικές , αλλά και πρόσωπα, τα οποία καλούνται να τις εφαρμόσουν.

Στο νεοσύστατο Δήμο Μάνδρας Ειδυλλίας, όπως και σε πολλούς άλλους δήμους της επικράτειας, τα σόγια διατηρούν τον προαναφερόμενο πολιτικό τους ρόλο, επηρεάζοντας καθοριστικά πολλές φορές όχι μόνον συμπεριφορές υποψηφίων, αλλά και εκβάσεις αποτελεσμάτων, ενώ περαιτέρω προκαλούν με την ανάδειξη των επιθυμητών τους προσώπων, που διαθέτουν ελάχιστες διαχειριστικές δυνατότητες και διοικητικές δυσλειτουργίες.

Για του λόγου το αληθές ας αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Υποψήφιος δήμαρχος, που προέρχεται από τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς (αυτής, που με λαμπρότητα φόρεσε πρόσφατα τη μνημονιακή γραβάτα), με επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα, διεκδικεί με αξιώσεις την αιρετή θέση. Παρά το ότι δείχνει ότι η προβολή του στο πολιτικό προσκήνιο βασίζεται στον προγραμματικό λόγο και στις θέσεις του κόμματος, που εκπροσωπεί, υποπίπτει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει την πολιτική επιρροή των σογιών ως βασικό εργαλείο εκλογικής του ανάδειξης. Για το λόγο αυτό προσεγγίζει ευρύτερες οικογένειες με ενιαία και αδιάσπαστη εκλογική συμπεριφορά, με σκοπό την πολιτική τους προσέλκυση. Η προσέλκυση επιτυγχάνεται, όμως τα σόγια στην προκειμένη περίπτωση δεν περιορίζονται στον παθητικό ρόλο της ομάδας των ψηφοφόρων. Στο πλαίσιο της σχετικής τους αυτονομίας, όχι μόνο επιβάλλουν στον επίδοξο υποψήφιο τα επιθυμητά για αυτά   πρόσωπα ως υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους, αλλά απαιτούν και αποκλεισμούς μη αποδεκτών για τις απόψεις και τις αντιλήψεις τους προσώπων. Τις απαιτήσεις αυτές αποδέχεται στο σύνολό τους ο συγκεκριμένος υποψήφιος, πλην όμως η εν λόγω αποδοχή αποβαίνει μοιραία γι αυτόν. Η παράταξή του διασπάται και στη συνέχεια, παρά τις αισιόδοξες γι αυτόν προβλέψεις, αποτυγχάνει παταγωδώς εκλογικά.

Καθόλα συμπαθές πρόσωπο, που ανήκει σε ευάριθμη ευρύτερη οικογένεια,  πλην όμως παντελώς άσχετος τόσο με τα θέματα της τοπικής διοίκησης, όσο και με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου του, επιλέγεται ως υποψήφιος για το συμβούλιο Δημοτικής Κοινότητας. Το εν λόγω  πρόσωπο εκλέγεται και στη συνέχεια, λόγω μεταβολής των πολιτικών συσχετισμών, δηλαδή για να το πούμε πιο απλά λόγω πολιτικής «καραμπόλας», αναδεικνύεται σε Πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας. Το αποτέλεσμα είναι μοιραίο και για την Δημοτική Κοινότητα και για τον ίδιο. Έχοντας περιορισμένες διοικητικές ικανότητες, αδυνατεί πλήρως να διαχειριστεί ακόμη και τις πλέον απλές τοπικές υποθέσεις, εισπράττοντας, για το λόγο αυτόν, οξύτατες προσωπικές, και πολλές φορές άδικες, κριτικές από του συμπολίτες του.

Σήμερα και ενώ βαίνουμε προς τις επόμενες δημοτικές εκλογές η κατάσταση ως προς τον ρόλο, που έχουν κάποιοι αναθέσει στα σόγια, ή ως προς τον ρόλο, που τα ίδια τα σόγια επιθυμούν να επιτελέσουν δεν έχει αλλάξει. Προαλειφόμενοι φιλόδοξοι υποψήφιοι επικεντρώνουν τον πολιτικό τους αγώνα στην προσέγγιση και στην προσέλκυση των σογιών, χωρίς παράλληλα να προβάλλουν το παραμικρό στοιχείο ενός προγραμματικού λόγου, που αν δεν συμβάλλει στην επίτευξη οραματικών στόχων, που έχουμε για τον τόπο μας, τουλάχιστον θα συνεισφέρει στη βελτίωση της καθημερινής μας ζωής. Σε εμάς πλέον εναπόκειται αν θα δώσουμε τέλος ή όχι στην διαιώνιση ενός οπισθοδρομικού τοπικού πολιτικού συστήματος, που αγνοεί προκλητικά τα προβλήματα των λαϊκών οικογενειών και τη θέληση μας για ένα καλύτερο μέλλον.

Κριεκούκι 23η Ιουνίου 2018

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας

Δείρε κι εσύ έναν εκπαιδευτικό, μπορείς. Κι όμως δεν μπορείς....

Με αφορμή το πρόσφατο θλιβερό επεισόδιο χειροδικίας σε βάρος καθηγητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έλαβε χώρα στο Κριεκούκι, στις 6 Ιουνίου 2018, ας μου επιτρέψετε να παραθέσω κάποιες πρόχειρες και σκόρπιες σκέψεις.

Δείρε κι εσύ έναν εκπαιδευτικό, μπορείς…..

- Αν πράγματι θεωρείς ως γονιός, ότι το παιδί σου αδικείται από κάποιον ή κάποιους εκπαιδευτικούς, που δεν αναγνωρίζουν τις γνωστικές και μορφωτικές του επιδόσεις ή που αρνούνται την κοινωνική του καταξίωση,

.

- αν η αδικία αυτή πρέπει να αποκατασταθεί με την τιμωρία του ή των εκπαιδευτικών, που την δημιουργούν και τη συντηρούν,

- αν η τιμωρία αυτή, για να είναι αποτελεσματική για την άρση της αδικίας, μπορεί να λάβει χώρα, είτε με λεκτικές, είτε ακόμη και με σωματικές επιθέσεις, σε βάρος αυτού ή αυτών, που βλάπτουν το παιδί σου,

- αν για την τιμωρία αυτή, θεωρείς ότι δεν πρόκειται να υπάρχουν αντιδράσεις από τους αδικούντες εκπαιδευτικούς, δεδομένου ότι πρόκειται για χαμηλόμισθους εργαζόμενους και για αδύναμους κρίκους μίας κοινωνίας, που υπάρχει και αναπτύσσεται χάρη στις ανισότητες,

- αν επίσης για την τιμωρία αυτή, γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται να υπάρχουν αντιδράσεις, από τους λοιπούς παράγοντες της σχολικής – εκπαιδευτικής κοινότητας, όπως λ.χ. οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, δεδομένου ότι οι εκπρόσωποι αυτών αντί να έχουν ταχθεί στο μετερίζι του αγώνα  για ένα καλύτερο σχολείο, υπηρετούν κάθε μορφής, τοπική, περιφερειακή ή κεντρική εξουσία, ενώ διαθέτουν ιδιαίτερη ικανότητα να κρύβουν τα καθημερινά σχολικά  προβλήματα κάτω από το χαλί της αδράνειας και της αδιαφορίας,

- αν τέλος για την τιμωρία αυτή, θεωρείς ότι η τοπική ή η ευρύτερη κοινωνία θα φανεί, αν όχι επιδοκιμαστική, ιδιαίτερα ανεκτική, γιατί έχει ήδη εθιστεί στους κανόνες της ανταπόδοσης της ποινής, στην λατρεία της άνευ όρων αυτοδικίας και της πολιτισμικής βαρβατίλας,

Τότε για την αποκατάσταση της όποιας αδικίας σε βάρος  του παιδιού σου και λαμβανομένου υπόψη ότι συντρέχουν οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις, δείρε κι εσύ έναν εκπαιδευτικό, μπορείς…..

Κι όμως δεν μπορείς…..

Παρά το ότι ενδεχομένως να συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις, που προαναφέρω για να λάβει χώρα μία κοινωνικά ατιμώρητη χειροδικία σε βάρος εκπαιδευτικού, είναι καθήκον όλων μας να δηλώσουμε περίτρανα και απερίφραστα προς τον εκδικητικό γονιό, ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ. Δεν μπορείς λοιπόν, κατά τα λοιπά αγαπητέ γονιέ,  να προσβάλλεις βάναυσα την τιμή, την υπόληψη ακόμη και την σωματική ακεραιότητα, ανθρώπων, που έχουν ταχθεί να υπηρετούν την εκπαίδευση και τη μόρφωση, με αποκλειστικούς αποδέκτες τα παιδιά μας. Δεν μπορείς να απαξιώνεις με τον πλέον ταπεινό τρόπο ανθρώπους, που έναντι ευτελιστικών αμοιβών, ρίχνονται αγόγγυστα στη μάχη της ποιοτικής βελτίωσης των γενιών, δημιουργώντας τα προαπαιτούμενα για ένα καλύτερο μέλλον. Δεν μπορείς να ατιμάζεις ανθρώπους, που  φυλάνε τις Θερμοπύλες της δημόσιας εκπαίδευσης, των ίσων ευκαιριών για όλους, δηλαδή της ίδιας της δημοκρατίας σε μία εποχή που επικρατούν οι κοινωνικές ανισότητες και η περιθωριοποίηση των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, που εμείς ανήκουμε. Δεν μπορείς να «κατακρεουργείς» την προσωπικότητα εκείνων, που ως μορφωτές έχουν ταχθεί να ιερουργούν πλάθοντας τις προσωπικότητες των παιδιών μας. Για αυτούς και για πολλούς άλλους λόγους δεν πρόκειται να παραδώσουμε τους εκπαιδευτικούς μας στην ανθρωποφαγική σου διάθεση. Σε κάθε περίπτωση σου δηλώνουμε ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.

Κριεκούκι 12η Ιουνίου 2018

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας

Ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας παραβιάζει το ανθρώπινο δικαίωμα στην ύδρευση

Μία εξαγγελία με τυμπανοκρουσίες.

Με ανακοίνωσή του, στις 06.06.2018, ο Υπουργός Εσωτερικών, δήλωσε ότι ανταποκρινόμενος «στις εκκλήσεις και στις παραινέσεις» των κατοίκων της περιοχής του Αλεποχωρίου της Τοπικής Κοινότητας Βιλίων, του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας, ενέκρινε πίστωση ποσού 170.000 ευρώ για την υλοποίηση των απαραίτητων έργων υποδομής, με σκοπό την κάλυψη αναγκών ύδρευσης της περιοχής αυτής. Την επόμενη ημέρα στις 07.06.2017, ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο το περιεχόμενο της προαναφερόμενης υπουργικής δήλωσης, μας ανακοίνωσε ότι « Απέδωσε καρπούς η προετοιμασία, ο σχεδιασμός και οι προσπάθειες του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας για την εξασφάλιση πόσιμου νερού  στο Αλεποχώρι. Εγκρίθηκε το αίτημα για την χρηματοδότηση μονάδας αφαλάτωσης».

Διαβάζοντας την δημοτική ανακοίνωση, θα μπορούσε εύλογα να συμπεράνει κανείς ότι ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας, πρωτοστατεί στην κάλυψη των αναγκών ύδρευσης των κατοίκων της περιφέρειας του, ενεργώντας συγκροτημένα και με κατάλληλο σχεδιασμό. Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Και δεν είναι έτσι όχι μόνον  διότι η Δημοτική Αρχή «βαφτίζει» την επιχορήγηση έργων υποδομής ύδρευσης, χρηματοδότηση για μονάδα αφαλάτωσης (αλήθεια ποια είναι η σχετική μελέτη;), ούτε γιατί  επικαλείται προετοιμασία και σχεδιασμό σε αντίθεση με τον Υπουργό, που αναφέρεται αποκλειστικά σε ενέργειες κατοίκων.

Η αξίωση για ύδρευση αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, που ικανοποιείται από τους Δήμους στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους.

Στην 108η Συνεδρίαση της Ολομέλειας της 28ης  Ιουλίου 2010 του Ο.Η.Ε., ορίσθηκε «….το δικαίωμα σε ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και αποχέτευση ως ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο είναι απαραίτητο για την πλήρη απόλαυση της ζωής και όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Εν ολίγοις με την πράξη του αυτή ο Ο.Η.Ε., αναγνώρισε το δικαίωμα στην ύδρευση ως ανθρώπινο δικαίωμα.

Το εν λόγω ανθρώπινο δικαίωμα ικανοποιείται από τους Δήμους, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους. Ειδικότερα : Σύμφωνα με το άρθρο 75 Ι στοιχ.  γ΄ περ.1 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (ν. 3463/2006) «Οι δημοτικές και οι κοινοτικές αρχές διευθύνουν και ρυθμίζουν όλες τις τοπικές υποθέσεις, σύμφωνα με τις αρχές της επικουρικότητας και της εγγύτητας, με στόχο την προστασία, την ανάπτυξη και τη συνεχή βελτίωση των συμφερόντων και της ποιότητας ζωής της τοπικής κοινωνίας.Οι αρμοδιότητες των Δήμων και Κοινοτήτων αφορούν, κυρίως, τους τομείς: […] γ) Ποιότητας Ζωής και Εύρυθμης Λειτουργίας των Πόλεων και των Οικισμών, στον οποίο περιλαμβάνεται, ιδίως: 1. Η εξασφάλιση και διαρκής βελτίωση των τεχνικών και κοινωνικών υποδομών στις πόλεις και τα χωριά όπως η κατασκευή, συντήρηση και διαχείριση συστημάτων ύδρευσης, αφαλάτωσης, τηλεθέρμανσης, έργων ηλεκτροφωτισμού των κοινόχρηστων χώρων, η δημιουργία χώρων πρασίνου, χώρων αναψυχής, πλατειών και λοιπών υπαίθριων κοινόχρηστων χώρων. [..]».

Η μη ικανοποίηση του ανθρώπινου δικαιώματος στην ύδρευση ή η περιορισμένη ικανοποίηση αυτού επάγεται την προσβολή του.

Η περίπτωση του Οικισμού Πανοράματος

Με την, με αριθμό 726/14.01.2014 αίτησή τους 228 συμπολίτες μας, που είναι μόνιμοι κάτοικοι του οικισμού Πανοράματος της Δημοτικής Κοινότητας Μάνδρας, ζήτησαν από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας-Αττικής, να λάβει απόφαση, με βάση και σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 15 παρ.2 του Κανονισμού Λειτουργίας του, με την οποία:  «Ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας, να αναλάβει την προμήθεια και την διανομή ύδατος, με την χρήση ιδίων ή μισθωμένων υδροφόρων οχημάτων στην περιοχή του οικισμού Πανοράματος με την καταβολή τιμήματος ή τέλους ισόποσου του τέλους που καταβάλλουν οι καταναλωτές του Δήμου που είναι ενταγμένοι στο υφιστάμενο δίκτυο ύδρευσης». Ας σημειωθεί ότι οι κάτοικοι του οικισμού αυτού κατέβαλαν και εξακολουθούν και καταβάλουν σε ιδιώτες προμηθευτές νερού δαπάνη προμήθειας υπερπενταπλάσια της αξίας του  τέλους ύδρευσης, που καταβάλλουν στον Δήμο, οι λοιποί συμπολίτες μας.

Επί της αιτήσεως αυτής, εκδόθηκε η, με αριθμό 165/2014 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας, με την οποία αποφασίσθηκε να αναλάβει ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας «την προμήθεια και την διανομή ύδατος – με τη χρήση υδροφόρων οχημάτων προκειμένου να ανακουφιστούν οι κάτοικοι του οικισμού «Πανοράματος» από το σημερινό κόστος αγοράς ύδατος των 4,5 ευρώ το κ.μ. από ιδιώτες υδρονομείς. Η επιβάρυνση των κατοίκων του οικισμού θα ανέρχεται στα 2,50 ευρώ ανά κ.μ. ύδατος».-

Στις 24 Ιουνίου 2015 και ενώ, έχει παρέλθει ένας περίπου χρόνος από τη λήψη της προαναφερόμενης, με αριθμό 165/2014 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, η νέα Δημοτική Αρχή, επικεφαλής της οποίας είναι η κα Ιωάννα Κριεκούκη, εισηγείται  προς το Δημοτικό Συμβούλιο την ανάκληση της απόφασης αυτής. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας αποδέχεται την εισήγηση της κας Δημάρχου, και ανακαλεί την, με αριθμό 165/2014, απόφασή του με την αιτιολογία, ότι ο Δήμος δεν διαθέτει την τεχνική επάρκεια να την υλοποιήσει (!!!!).

Στη συνέχεια, και μετά από πολλές παλινωδίες της σημερινής Δημοτική Αρχής, στις 31.03.2016, εγκρίνεται η σύναψη προγραμματικής σύμβασης για την εκτέλεση του έργου «ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΥ ΜΑΝΔΡΑΣ ΕΙΔΥΛΛΙΑΣ» συνολικού προυπολογισμού, ποσού ευρώ 1.746.600. Το εν λόγω έργο δεν έχει, παρά τις σχετικές εξαγγελίες ολοκληρωθεί μέχρι και σήμερα, ενώ ο χρόνος παράδοσής του παραμένει αβέβαιος, δεδομένου ότι τμήματα του έργου υπέστησαν καταστροφές κατά την εκδήλωση του πλημμυρικού φαινόμενου της 15ης Νοεμβρίου 2017.

Η περίπτωση του Οικισμού Πανοράματος βεβαιώνει μεγαλοπρεπώς, ότι ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας, ανεξάρτητα από τις Δημοτικές Αρχές, που τον διοικούν, κάθε άλλο παρά φροντίζει για την άμεση και ολοκληρωμένη ικανοποίηση του ανθρώπινου δικαιώματος στην ύδρευση. Η λήψη και στην συνέχεια η αδικαιολόγητη ανάκληση αποφάσεων, που σχετίζονται με την αξίωση συμπολιτών μας για πρόσβαση στο πόσιμο νερό χωρίς μεγάλη οικονομική επιβάρυνση και στη συνέχεια οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην εκτέλεση του έργου της ύδρευσης της συγκεκριμένης περιοχής, πιστοποιούν ότι ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας, με την επιδειχθείσα αντιφατική και πλημμελή  συμπεριφορά του έχει παραβιάσει το ανθρώπινο δικαίωμα στην ύδρευση.

Η περίπτωση του Αλεποχωρίου.

Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των σχετικών εξαγγελιών, οι κάτοικοι του Αλεποχωρίου, ας έχουν υπόψη τους την προγενέστερη παραβατική συμπεριφορά του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας, ως προς την ικανοποίηση ενός τόσο σπουδαίου ανθρώπινου δικαιώματος, όπως αυτό της αξίωσης στην ύδρευση και ας πάρουν την  υπόθεση για την πλήρη διεκπεραίωσή της στα χέρια τους. Όπως, τόσο γενικότερα η ζωή, αλλά όσο  και ειδικότερα η περίπτωση των κατοίκων του Αλεποχωρίου έχει καταδείξει, ότι η μόνη εγγύηση για την υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου δικτύου ύδρευσης για την περιοχή τους, είναι ο συλλογικός διεκδικητικός τους αγώνας. Όλα τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακά φούμαρα και προεκλογικές ροζ κορδέλες……………………..

Κριεκούκι 8η Ιουνίου 2018

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας       

  

Χώρος μάχης των Πλαταιών: Χθες πεδίο σύγκρουσης πολιτισμών, σήμερα σημείο συμφιλίωσης των λαών

Μια μέρα του Αυγούστου του 479 π.χ.

Είναι μήνας Αύγουστος του έτους 479 π.χ. και 1 περίπου χιλιόμετρο βόρεια από την σημερινή κωμόπολη της Δημοτικής Κοινότητας Ερυθρών του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας (Κριεκούκι), εξελίσσεται ένα πολεμικό επεισόδιο, μεταξύ των Σπαρτιατών και τμημάτων της πολυπληθούς φρουράς του επικεφαλής του, αποτελούμενου από 300.000 άνδρες, Περσικού αυτοκρατορικού στρατού, Μαρδόνιου, γαμβρού  του Δαρείου της δυναστείας των Αχαιμενιδών. Είναι η στιγμή της αντεπίθεσης του Μαρδόνιου, που παρασύρεται από το σχέδιο υποχώρησης του δαιμόνιου στρατηγού Παυσανία, επικεφαλής του συνόλου των στρατιωτικών δυνάμεων της συμμαχίας των Ελληνικών πόλεων-κρατών, αποτελούμενων από 110.000 άνδρες. 

Ένας Σπαρτιάτης οπλίτης, ο Αείμνηστος, αν και καταματωμένος και καταπονημένος και έχοντας χάσει τον ατομικό του οπλισμό, δεν χάνει το κουράγιο του και αφού αρπάζει μία πέτρα από το έδαφος την  εκσφενδονίζει, προς την πλευρά του Μαρδόνιου. Η πέτρα βρίσκει το στόχο της, συνθλίβει συντριπτικά το κρανίο του Μαρδόνιου και ο γενναίος Πέρσης στρατάρχης κείτεται πλέον νεκρός. Λίγα μέτρα παραπέρα, ο Λάμπωνας από την Αίγινα, απαιτεί από τον Παυσανία να αποκεφαλίσει το πτώμα του Μαρδόνιου, όμως ο Σπαρτιάτης στρατηγός αρνείται, ισχυριζόμενος ότι κάτι τέτοιο αποτελεί πράξη βαρβαρότητας.

Ο θάνατος του Μαρδόνιου, οδηγεί σε άτακτη υποχώρηση το Περσικό στράτευμα, το οποίο στην συνέχεια κατασφαγιάζεται από τον Ελληνικό συμμαχικό στρατό, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 260.000 νεκρούς.

Αυτή ήταν η κατάληξη της μάχης, που έλαβε χώρα κοντά στην σημερινή κωμόπολη του Κριεκουκίου και που η ιστορία την κατέγραψε ως μάχη των Πλαταιών.

Η κοσμοϊστορική σημασία της Μάχης των Πλαταιών.

Η μάχη αυτή, δεν αποτέλεσε μόνο, έκφανση στρατιωτικής αντιπαράθεσης, αλλά ουσιαστικά σύγκρουση μεταξύ των κοινωνικο-οικονομικά ανεπτυγμένων και με απαράμιλλές επιδόσεις στις τέχνες, στην επιστήμη και στην φιλοσοφία Ελληνικών πόλεων – κρατών και της δεσποτικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, που είχε εδραιωθεί στην πολιτική της διαρκούς ληστρικής επέκτασης, στην φορομπηχτική επιβολή των υποτελών της, στην λατρεία του αποθησαυρισμού και στον πνευματικό σκοταδισμό. Με λίγα λόγια η μάχη των Πλαταιών, ήταν μία σύγκρουση πολιτισμών.   

Ως εκ τούτου η σημασία της νικηφόρας, για συμμαχικές Ελληνικές δυνάμεις,  έκβασης της μάχης των Πλαταιών, είναι κοσμοϊστορική. Και τούτο, όχι μόνο γιατί ο ελλαδικός χώρος και οι πόλεις κράτη που τον συναποτελούσαν, απέκρουσαν αποτελεσματικά  μία άνευ προηγουμένου μαζική εχθρική εισβολή, αλλά γιατί διασώθηκε και ο ανθρωποκεντρικός Ελληνικός πολιτισμός, που εδραζόταν στην φιλοσοφική αναζήτηση, στην επιστημονική έρευνα και στην ανάπτυξη των τεχνών και της παιδείας. Η νίκη αυτή όχι μόνο διέσωσε τον Ελληνικό πολιτισμό αλλά του έδωσε την περαιτέρω ιστορική δυνατότητα να αναπτυχθεί και να μεταλαμπαδευθεί, κατ΄αρχήν, στον τότε γνωστό  αρχαίο κόσμο δίνοντας ιστορική καθοριστική ώθηση στην ανάπτυξη υψηλού επιπέδου επιστημονικών - παραγωγικών δυνάμεων στο μεσογειακό και ευρωπαϊκό χώρο.-

Τον αδιαμφισβήτητο, ως προς τα προαναφερόμενα σημειολογικά χαρακτηριστικά του, ρόλο αυτόν της μάχης των Πλαταιών, έχουν αναγνωρίσει ιστορικοί που προέρχονται από όλες σχεδόν τις χώρες της υφηλίου  και καλύπτουν ένα ευρύ ιδεολογικο-πολιτικό φάσμα.- 

Η στάση της σύγχρονης Ελληνικής πολιτείας.

Τη μάχη των Πλαταιών, ως σύμβολο του αγώνα των Ελληνικών πόλεων – κρατών ανεξαρτησία και ως παγκόσμιο μνημείο του αγώνα τους για ελευθερία, έχει αναγνωρίσει, έστω και χρονικά πάρα πολύ αργά, και η ελληνική πολιτεία.- Συγκεκριμένα, το έτος 1999, η Υπουργός Πολιτισμού, με την με αριθμό ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/52191/3063 π.ε./03.06.1999 απόφασή της (Φ.Ε.Κ. τεύχος Β’ 1306/1999), κήρυξε ως αρχαιολογικό χώρο την περιοχή του πεδίου της ιστορικής μάχης των Πλαταιών.- Ο χώρος αυτός, με βάση την εν λόγω απόφαση, οριοθετείται από τα υφιστάμενα φυσικά όρια ως εξής: - Προς το Βορρά ο Ασωπός ποταμός.-  Προς το Νότο η αγροτική οδός Ερυθρών - Πλαταιών, η επαρχιακή οδός Πλαταιών - Ερυθρών και τα όρια του οικισμού των Ερυθρών. - Προς τη δύση η αγροτική οδός προς Πύργο, η επαρχιακή οδός Ερυθρών - Πύργου και η αγροτική οδός Πύργου - Πλαταιών.- Προς την Ανατολή η αγροτική οδός, το ρέμα Ζαμπουρνιά (αρχαίος ποταμός Μολόεις, στην κοιλάδα του οποίου είχε παραταχθεί προς μάχη το Σώμα των Σπαρτιατών το 479 π.Χ.), και το ρέμα Καλαμάτα.-

Παρά την αναγνώριση αυτή, το ελληνικό κράτος απείχε πλήρως, από κάθε περαιτέρω ενέργεια ανάδειξης του χώρου του πεδίου της μάχης των Πλαταιών, ως παγκόσμιας εμβέλειας, μνημείου.- Είναι χαρακτηριστικό, ότι μέχρι και σήμερα, δεν έχει εκτελεστεί ούτε ένα στοιχειώδες έργο, όπως λ.χ. πινακίδες αναφοράς, το οποίο να συμβάλει στον προσδιορισμό και στην ανάδειξη του συγκεκριμένου χώρου.- Τούτο έχει ως αποτέλεσμα να αγνοείται όχι μόνο η οριοθέτηση του χώρου – η οποία εμμέσως καθίσταται γνωστή σε όποιον επιδεικνύει ενδιαφέρον δομικής αξιοποίησης σε ακίνητα εντός αυτού λόγω των πολεοδομικών εμπλοκών – αλλά σε πολλές περιπτώσεις, και η  κοσμοϊστορική σημασία της μάχης, αλλά και το γεγονός αυτό καθ΄αυτό!!!!.- Οι ελάχιστες απόπειρες για την ανάδειξη του χώρου αφορούν κυρίως σε πρωτοβουλίες έντονα ενδιαφερόμενων πολιτών τόσο ως έκφραση ατομικής, όσο και ως συλλογικής δραστηριότητας.- Είναι χαρακτηριστικό, ότι κατά την τελευταία δεκαετία, ότι στην μεν Δημοτική Κοινότητα Ερυθρών  (στην κτηματική περιφέρεια της οποίας ανήκει το μεγαλύτερο τμήμα του κηρυγμένου χώρου) ουδεμία εκδήλωση έχει λάβει χώρα προκειμένου να προβληθεί η κοσμοϊστορική σημασία του γεγονότος σε σχέση με τον χώρο, στις δε Πλαταιές (χάρη στην γειτνίαση των οποίων με το πολεμικό πεδίο, ονοματοδοτήθηκε και η μάχη) υπέπεσε στην αντίληψή μου, μία μόνο σχετική εκδήλωση.-

Η αδιαφορία αυτή ενισχύεται και από δύο πραγματικές, πλέον, καταστάσεις που διαμορφώνονται και σε θεσμικό πλαίσιο, τόσο σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, όσο και σε επίπεδο τοπικής διοίκησης.- Συγκεκριμένα:

α) Στο νόμο 4277/2014 «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής» , ως  προς τους υπό προστασία αρχαιολογικούς χώρους, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στον χώρο του πεδίου της μάχης των Πλαταιών,  δίνοντας εύλογα την εντύπωση, ότι για την Ελληνική Πολιτεία ο εν λόγω χώρος είναι επιστημονικά και κυρίως πολιτιστικά, αν όχι ανύπαρκτου, ήσσονος σημασίας, ενδιαφέροντος.- 

β) Κατά την συζήτηση, που έλαβε χώρα ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας στις 28.02.2012, με θέμα «Προτάσεις επί του σχεδίου Π.Δ. Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας/Αττικής 2021, που προτείνει ο Ο.Ρ.Σ.Α.», απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στην αναγκαιότητα προστασίας του συγκεκριμένου αρχαιολογικού χώρου ως αναπόσπαστου στοιχείου του δημοτικού πολιτιστικού και ιστορικού τοπίου ( Με αριθμό 60/2012 απόφασή του Δημοτικού Συμβουλίου Μάνδρας Ειδυλλίας).

γ) Στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας-Αττικής (στον οποίο ανήκουν οργανικά οι Ερυθρές ως συγκροτημένη Δημοτική Κοινότητα), το οποίο εγκρίθηκε με την, με αριθμό 218/2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο ακριβοπληρωμένος συντάκτης του, όχι μόνο δεν αναφέρεται στον συγκεκριμένο αρχαιολογικό χώρο, αλλά ουσιαστικά, εμμέσως πλην σαφώς, θεωρεί, κατά προκλητική προφανή παράβαση κάθε όρου επιστημονικής δεοντολογίας, ότι  στην κτηματική περιφέρεια των Ερυθρών δεν εντοπίζεται ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο γης με αρχαιολογικό ενδιαφέρον  !!!!!!  

Έτσι λοιπόν. τόσο για την κεντρική κυβέρνηση, όσο και για τον Δήμο Μάνδρας Ειδυλλίας-Αττικής ο αρχαιολογικός χώρος της μάχης των Πλαταιών δεν πρέπει να υπάρχει και ως εκ τούτου αξίζει να εξαφανισθεί από τον πολιτιστικό χάρτη, όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής της Αττικής, αλλά και ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας.

Ο αρχαιολογικός χώρος σε κίνδυνο.

Και ενώ τόσο τα αρμόδια κεντρικά και τοπικά  διοικητικά όργανα επιχειρούν με τις προαναφερόμενες πράξεις ή μάλλον παραλείψεις τους να «εξαϋλώσουν» τον συγκεκριμένο αρχαιολογικό χώρο, στην συνέχεια έρχονται και τα περιλάλητα δήθεν παραγωγικά ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα να δώσουν την χαριστική βολή. Είναι χαρακτηριστικό, και πλέον κοινά γνωστό, σε όλους πλέον τους συμπολίτες μας, ότι πλήθος περιοδευόντων πωλητών «επιχειρηματικών ευκαιριών», δηλαδή πλασιέ, περιφερομένων  από οικία σε οικία, αφού προβάλλουν τα έωλα, ως προς την απόδοση οικονομικής ωφέλειας, προτερήματα των  φωτοβολταικών εγκαταστάσεων ηλεκτρικού ρεύματος, στην συνέχεια προσπαθούν να πείσουν τους ενδιαφερόμενους να παραχωρήσουν προς εκμετάλλευση τα αγροτεμάχιά τους. Αγροτεμάχια που σε πολλές περιπτώσεις είναι ενταγμένα εντός των προαναφερόμενων ορίων του αρχαιολογικού χώρου της μάχης των Πλαταιών και τα οποία σε κάθε περίπτωση ανήκουν σε αυτά που χαρακτηρίζονται υψηλής παραγωγικότητας. Στις εύλογες απορίες που διατυπώνουν οι κάτοικοι σχετικά με το αν αποδεχθούν την πρόταση της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης των αγροτεμαχίων τους, πως θα ξεπερασθεί το ζήτημα του χαρακτηρισμού τους, αφενός ως ενταγμένων σε αρχαιολογικό χώρο και αφετέρου ως χαρακτηρισμένων ζωνών υψηλής παραγωγικότητας, οι πλασιέ, όντας πλήρως εκπαιδευμένοι από τα σεμινάρια που έχουν γι΄αυτούς διοργανώσει τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, απαντούν χωρίς περιστροφές : «Νόμοι υπάρχουν, αλλά υπάρχουν και παραθυράκια………οι νόμοι υπάρχουν για να καταργούνται ………..ζούμε σε μία εποχή που το κράτος μας βοηθάει την επιχειρηματικότητα για να συγκεντρώσει χρήματα προκειμένου να εξοφλήσει τους δανειστές του» και άλλα ηχηρά, πλην όμως πειστικά, παρόμοια.

Κατά τον τρόπο αυτόν ο αρχαιολογικός χώρος του πεδίου της μάχης των Πλαταιών, τελεί σε κατάσταση απόλυτου κινδύνου εξαφάνισής του. Επιλεκτικές παραλείψεις κεντρικών και τοπικών διοικητικών οργάνων σε συνδυασμό με επιχειρηματικά συμφέροντα που αναπτύσσονται ραγδαία χάρη στο γενικότερο αναρχοφιλελεύθερο οικονομικό κλίμα που διαμορφώνεται σε συνθήκες fast track ανεξέλεγκτων οικονομικών δράσεων της διεθνούς και ντόπιας κοινωνικής ολιγαρχίας και εκποίησης της εθνικής μας περιουσίας, αποτελούν τους πλέον φανατικούς εχθρούς του συγκεκριμένου αρχαιολογικού χώρου. Και όχι μόνον αυτό. Βεβαιώνουν, με τον καλύτερα δυνατό τρόπο, ότι μία παραλυμένη και πλήρως εξαρτημένη από κυρίαρχα οικονομικά συμφέροντα διοίκηση, έχει ταχθεί μαζί με τα συμφέροντα αυτά,  κατά της ιστορικής μας μνήμης και της πολιτιστικής μας συνέχειας.

Ιστορική η ανάγκη ανάδειξης του χώρου.

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, επιβάλλεται, σε όλους μας, πέρα από στενόμυαλες τοπικιστικές αντιλήψεις και από μικροκομματικές σκοπιμότητες, να ορθώσουμε το ανάστημα μας, ως ανάχωμα στην επιχειρούμενη «εξαφάνιση» του αρχαιολογικού χώρου της μάχης των Πλαταιών. Ας κινητοποιηθούμε, οργανώνοντας ενημερωτικές εκδηλώσεις και εκστρατείες, ασκώντας πίεση στις όποιες αρχές φέρουν το βάρος και την ευθύνη για την διατήρηση του χαρακτηρισμού του χώρου και προωθώντας δημιουργικές ενέργειες που θα συμβάλλουν στην επιβαλλόμενη προστασία και ανάδειξη του. Η κινητοποίηση μας αυτή δεν θα αποτελεί μόνο φόρο τιμής προς τους προγόνους μας που πολέμησαν για την ελευθερία και την  ανεξαρτησία προασπίζοντας πανανθρώπινες πολιτιστικές αξίες, αλλά θα αποτελέσει και παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, τις οποίες οφείλουμε ιστορικά να προστατεύσουμε, από την πολιτιστική αλλοτρίωση, από την ισοπέδωση των αξιών προς χάρη ικανοποίησης επιχειρηματικών κερδών σε βάρος της κοινωνίας και  από τον εθνομηδενισμό.

 Αντί επιλόγου.

Και κάτι τελευταίο, κατά το σώμα του κειμένου και όχι κατά σειρά αξιολόγησης. Στην προσπάθεια μας για την  ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της μάχης των Πλαταιών, θεωρώ ότι θα συμβάλλει καθοριστικά και η, με οποιοδήποτε τρόπο, συμμετοχή εκπροσώπων επίσημων φορέων της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, δηλαδή της κρατικής αυτής οντότητας στην οποία, κατά ένα μεγάλο μέρος,  γεωγραφικά ήταν εγκατεστημένη η Περσική αυτοκρατορία και η οποία, σήμερα κατοικείται, κατά ένα επίσης μεγάλο μέρος, από απογόνους των λαών που συμμετείχαν στο στράτευμα του Μαρδόνιου. Με τη συμμετοχή αυτή θα μπορέσει να διαμορφωθεί ένας διάλογος ουσίας για την κοσμοϊστορική σημασία  της μάχης, δεδομένου ότι θα κατατεθεί προς συζήτηση και προβληματισμό και η άποψη της επιτιθέμενης πλευράς. Κυρίως όμως, με τη συμμετοχή αυτή, πέρα από τις όποιες  προκαταλήψεις και αμφισβητήσεις, μπορεί να προκύψει μία θαυμάσια ευκαιρία, να συζητήσουμε με τους εκπροσώπους ενός λαού, που δίνει όπως και εμείς, στις παρούσες παγκόσμιες συνθήκες και συγκυρίες, τη δική του μάχη για εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, ενάντια στις σύγχρονες επεκτατικές αυτοκρατορίες. Έτσι η συμμετοχή αυτή μπορεί να θέσει τις καλύτερες προϋποθέσεις για να μεταβληθεί ο χώρος της μάχης των Πλαταιών, από πεδίο σύγκρουσης πολιτισμών του χθες, σε σημείο συμφιλίωσης των λαών του σήμερα………………        

Κριεκούκι 2α Ιουνίου 2018

Παναγιώτης Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας