Περιφερειακή οδός Ερυθρών: Μνημείο κακοδιοίκησης βλαχοδημάρχων

Το ιστορικό του έργου της κατασκευής της παρακαμπτηρίου (περιφερειακής ) οδού των Ερυθρών (Κριεκούκι), αποτελεί ένα αφήγημα, που αποκαλύπτει σε όλο της το μεγαλείο την βλαχοδημαρχιακή αντίληψη, που διακατέχει την τοπική διοίκηση και τις βλαπτικές της συνέπειες σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και των περιουσιών συμπολιτών μας.

Αλλά ας παραθέσουμε τα βασικά στοιχεία-σημείο του αφηγήματος αυτού.
- Στις 29 Ιουνίου 1994, εγκρίθηκε από την Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων, η μελέτη οδοποιίας με την οποία προτεινόταν η τεχνική λύση της, από τα δυτικά, οδικής παράκαμψης  των Ερυθρών, με σκοπό την κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση της κωμόπολης.

- Μετά από διεξαγωγή σχετικού διαγωνισμού, η εκτέλεση του έργου με τον τίτλο «ΚΑΤΑΣΚΕΥΉ ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΗΡΙΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ» ανατέθηκε, περί το μήνα Νοέμβριο του έτους 1994, σε ανάδοχο εργοληπτική επιχείρηση.

- Επειδή η αρχική ανάδοχος εργοληπτική επιχείρηση καθυστερούσε επί μία πενταετία την εκτέλεση των εργασιών, το μήνα Δεκέμβριο του έτους 1999, με σχετική πράξη της τότε Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δυτικής Αττικής, το έργο ανατέθηκε, με απευθείας ανάθεση, σε άλλη εργοληπτική επιχείρηση.

- Προκειμένου να εξασφαλισθεί η ικανή και αναγκαία εδαφική έκταση για την εκτέλεση του έργου (αφορούσε τα τμήματα της οδού από Χ.Θ. 2+0,50 έως Χ.Θ. 2 + 3,85 και Χ.Θ. 2 + 4,68 έως Χ.Θ. 3 + 530), το Ελληνικό Δημόσιο, κατά τα έτη 1995 και 1997, προέβη σε κήρυξη αναγκαστικής απαλλοτρίωσης εκτάσεων συνολικού εμβαδού 70,313.37 τετραγωνικών μέτρων  (=  64.156,42 τ.μ. με την αρχική απαλλοτρίωση + 6.156,95 τ.μ. με συμπληρωματική απαλλοτρίωση). Οι απαλλοτριούμενες εκτάσεις, που κάλυπταν μέρος της επιφάνειας εκτέλεσης του έργου, αφορούσαν σε ιδιοκτησίες, που βρίσκονταν εκτός του σχεδίου πόλης των Ερυθρών, αλλά εντός της ζώνης αυτής. Η εν λόγω αναγκαστική απαλλοτρίωση (αρχική και συμπληρωματική) συντελέσθηκε με την καταβολή αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες των απαλλοτριωθεισών εκτάσεων.

- Για την υπόλοιπη, απαιτούμενη για την εκτέλεση του έργου, εδαφική επιφάνεια (Χ.Θ. τμήματος οδού από 0 + 850 έως 2 + 0,50)  το έτος 1996 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής, κήρυξε πρόσθετη αναγκαστική απαλλοτρίωση. Η εν λόγω απαλλοτρίωση, ουδέποτε συντελέσθηκε δεδομένου, ότι μέχρι και σήμερα δεν έχει καταβληθεί αποζημίωση στους θιγόμενους ιδιοκτήτες, παρά το ότι έχει εκτελεσθεί τεχνικά το σύνολο του έργου (!!!!).

- Εν τω μεταξύ κατά της αρχικής πράξης ανάθεσης του έργου, δημότες των Ερυθρών, άσκησαν κατά το έτος 1994, αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, ισχυριζόμενοι ότι δεν είχε εκπονηθεί μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και ότι δεν είχε εγκριθεί η εν λόγω μελέτη από το αρμόδιο διοικητικό όργανο. Επί της αιτήσεως αυτής εκδόθηκε η, με αριθμό 541/2002, απόφαση του Δ Τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας, με την οποία η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του δικαστηρίου αυτού λόγω της μείζονος σπουδαιότητας του ζητήματος. Η Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας, με την, με αριθμό 526/2003, απόφαση της, δέχθηκε την αίτηση και ακύρωσε την πράξη ανάθεσης του έργου, δεδομένου ότι δεν είχε εκπονηθεί και εγκριθεί η, από το νόμο (Ν. 1650/1986), απαιτούμενη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. 

- Μετά και την έκδοση της δικαστικής αυτής απόφασης, το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2004, και ενώ τα έργα, που αφορούσαν στην κατασκευή της Παρακαμπτηρίου Ερυθρών (Περιφερειακή Οδός), είχαν ολοκληρωθεί και παραδοθεί οριστικώς, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής, δηλώνει, με σχετικό έγγραφο της, ότι δεν υφίσταται πλέον αναγκαστική απαλλοτρίωση. 

Από το αφήγημα, που προπαράθεσα και το οποίο αποδεικνύεται, πλήρως και αδιαμφισβήτητα, από δημόσια έγγραφα, προκύπτουν αβίαστα τα εξής:
Α) Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής ανέθεσε την εκτέλεση ενός τόσο σημαντικού έργου, όπως η Παρακαμπτήριος Οδός Ερυθρών, χωρίς όμως να λάβει υπόψη της τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, που θα προκαλούνταν από την εκτέλεση του, κυρίως ως προς το υφιστάμενο παρακείμενο δάσος.
Β) Ενώ αποζημιώθηκαν οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, που απαλλοτριώθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο, δεν έχουν, μέχρι και σήμερα αποζημιωθεί, οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, που δεσμεύθηκαν από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής για την εκτέλεση του έργου.
Γ) Μετά την έκδοση της, με αριθμό 526/2003, απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν υφίστανται, ούτε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, ούτε πλέον έργο, με την νομική έννοια.
Δ) Μετά ταύτα, εύλογα διερωτάται κανείς, σχετικά με την τύχη των αποζημιώσεων, που έχουν ήδη καταβληθεί, ενώ παράλληλα οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, που δεσμεύθηκαν, χωρίς συντέλεση αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, έχουν απωλέσει οριστικά τις ιδιοκτησίες τους, χωρίς να έχουν λάβει καμίας μορφής αποζημίωση.

Τα συμπεράσματα αυτά άγουν ευθέως στην ποιότητα του τρόπου διαχείρισης και διοίκησης ενός τόσο σημαντικού έργου από την τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής και στην εξαγωγή σχετικού συμπεράσματος ως προς την ποιότητα αυτή. Στην προκειμένη περίπτωση το προπαρατιθέμενο αφήγημα βεβαιώνει τον βλαχοδημαρχιακό χαρακτήρα της αντίληψης του πολιτικού προσωπικού της νομαρχιακής διοίκησης, που ενεργώντας με πρωτοφανή διαχειριστικό ερασιτεχνισμό, στην προσπάθειά του να αποκομίσει μικροπολιτικά οφέλη, προέβη στην εκτέλεση του έργου, αδιαφορώντας  για τις δυσμενείς συνέπειες, που προκλήθηκαν  τόσο στο φυσικό περιβάλλον, όσο και στις περιουσίες των συμπολιτών μας. 

Σήμερα, ενώ έχουν περάσει 14 περίπου χρόνια από την ολοκλήρωση ενός έργου, που νομικά δεν υφίσταται, οι τοπικές διοικήσεις τόσο αρχικά του Δήμου Ερυθρών, όσο και μεταγενέστερα του Δήμου Μάνδρας Ειδυλλίας, εξακολουθούν έως και σήμερα να αδιαφορούν προκλητικά για την αποκατάσταση του θιγμένου φυσικού περιβάλλοντος και της περιουσιακής ζημίας, που έχουν υποστεί συμπολίτες από την εκτέλεση του έργου. 

Οι τοπικές διοικήσεις τόσο σε δεύτερο, όσο και σε πρώτο βαθμό, έρχονται και παρέρχονται, η βλαχοδημαρχιακή αντίληψη όμως παραμένει και αναγεννιέται είτε με κρουαζιέρες στις Κυκλάδες, είτε με πανηγυρτζήδικες εκδηλώσεις.

Κριεκούκι 30η Σεπτεμβρίου 201

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος 

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας  

Τι είδους Δήμο θέλουμε;

Καθώς έχουμε, ήδη  μπει στην μαραθώνια δημοτική προεκλογική περίοδο και  έχουν αρχίσει να αχνοφαίνονται τα πρόσωπα των υποψηφίων δημάρχων, θεωρώ, ότι τουλάχιστον στην παρούσα χρονική φάση αναφύεται ένα κρίσιμο ερώτημα. Ένα ερώτημα, του οποίου η απάντηση θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην επιλογή τόσο των προσώπων, που θα τιμήσουμε με την ψήφο μας, όσο και κυρίως των προγραμματικών επιλογών, που αυτά αντιπροσωπεύουν.

Το ερώτημα στην προκειμένη περίπτωση, που παίρνει διάφορες μορφές αλλά και περιεχόμενα στο ξεδίπλωμα του, δεν είναι άλλο από το ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΔΗΜΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Ας προβάλλουμε λοιπόν  αυτό το ερώτημα, παραθέτοντας ενδεικτικά μερικά από τα  υποερωτήματά του.

- Θέλουμε άραγε ένα Δήμο, που θα αποτελεί στρατηγείο και  εργαλείο ουσιαστικής ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου ή μήπως έναν Δήμο – λάφυρο στα χέρια των νικητών των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, που θα αξιοποιείται μόνον για την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων;
- Θέλουμε έναν Δήμο, που λόγω της αχανούς έκτασής του, των γεωμορφολογικών του ιδιαιτεροτήτων και της κοινωνικής ποικιλομορφίας των Κοινοτήτων και των Οικισμών, που τον απαρτίζουν, επιβάλλεται να αποκεντρώσει ουσιαστικά τις λειτουργίες του ή μήπως θέλουμε έναν Δήμο, που θα διοικείται συγκεντρωτικά από τον Δήμαρχο και τους Αντιδημάρχους του;
- Θέλουμε έναν Δήμο, με κοινότητες αποκεντρωμένες και με βασικό θεσμό σε ενέργεια τις Συνελεύσεις των Κατοίκων των Κοινοτήτων , που θα έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες ως προς την προγραμματική πολιτική και τον κοινωνικό έλεγχο, ή μήπως ένα Δήμο, όπου τα Συμβούλια των Κοινοτήτων θα είναι απλά και άβουλα διοικητικά εξαρτήματα της κεντρικής Δημοτικής Αρχής; 
- Θέλουμε έναν Δήμο, που θα διεκδικεί δυναμικά και αποφασιστικά κονδύλια από τους κεντρικούς πόρους προκειμένου να εκτελεί τα ικανά και αναγκαία έργα για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, ή μήπως ένα Δήμο, που ανήμπορος να διεκδικήσει αυτά, που του ανήκουν, θα περιορίζεται να εκλιπαρεί ψίχουλα φιλανθρωπίας από τους εφοπλιστές για να εκτελεί έργα βιτρίνας και επικοινωνιακής προβολής;
- Θέλουμε ένα Δήμο, που θα αγωνίζεται για την προστασία και την ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος και του ιστορικού τοπίου, ή μήπως ένα Δήμο, που θα αδιαφορεί προκλητικά στην επέλαση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αττικής, των χωροταξικών σχεδιασμών για τις Α.Π.Ε. και της δασοκτόνου νομοθεσίας;
- Θέλουμε ένα Δήμο, που θα προασπίζεται τη δημόσια και δημοτική περιουσία και θα την αξιοποιεί στην κατεύθυνση της τοπικής παραγωγικής ανάπτυξης, ή ένα Δήμο, που θα παρακολουθεί απαθής την λεηλασία της περιουσίας αυτής από τους επιχειρηματικούς ομίλους, που ήδη λυμαίνονται την περιοχή;
- Θέλουμε έναν Δήμο, που θα προστατεύει και θα προωθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξίωση για παροχή εργασίας με αξιοπρεπείς όρους και την κοινωνική αλληλεγγύη ή μήπως θέλουμε ένα Δήμο, που επιθυμεί να μετατραπεί σε δοκιμαστικό σωλήνα περιορισμού ή κατάργησης των δικαιωμάτων αυτών και περαιτέρω να συμπράττει σε δράσεις ελεημοσύνης, που αναπαράγουν τις υφιστάμενες κοινωνικές ανισότητες;
- Θέλουμε έναν Δήμο, που θα προάγει τον τοπικά παραγόμενο πολιτισμό και την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία, ή μήπως θέλουμε έναν Δήμο, που θα προβάλλει προϊόντα υποκουλτούρας σε συσκευασία κονσέρβας και πανηγυρτζήδικες εκδηλώσεις, που πολύ απέχουν από τις εθνικές μας παραδόσεις;
Αυτά τα υποερωτήματα – διλήμματα, νομίζω ότι πρέπει να μας  απασχολούν ως βασικές συνιστώσες του ερωτήματος : ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΔΗΜΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Κατά τα λοιπά επιλέγουμε τις απαντήσεις και πορευόμαστε με ευθύνη ψυχής και νου…….

Κριεκούκι 21η Σεπτεμβρίου 2018

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος 

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας 

Ο Δήμος των παραγκωνισμένων πολιτών και των ελεημόνων εφοπλιστών

Εάν έχεις την ατυχία να είσαι μισθωτός και το ετήσιο εισόδημά σου υπερβαίνει το ποσό των 6.000 ευρώ ή να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας και να φορολογείσαι με ποσοστό 29% από το πρώτο ευρώ, τότε είναι βέβαιο ότι τελείς σε πλήρη αδυναμία να επιδείξεις εμπράκτως την φιλανθρωπία σου συνδράμοντας  τους ανήμπορους συνανθρώπους σου, με την παροχή των στοιχειωδών, ικανών και αναγκαίων μέσων για την επιβίωσή τους. Το πολύ – πολύ να περιοριστείς σε κάποιες έμπρακτες δράσεις αλληλεγγύης, που σαφώς έχουν και αυτές την κοινωνική σημασία και αξία τους.

Εάν όμως έχεις την τύχη να ανήκεις στην επιχειρηματική κατηγορία των εφοπλιστών, που τα υπέρογκα κέρδη σου φορολογούνται με συντελεστή 0,0048% ενώ παράλληλα απολαμβάνεις με τον Ν.27/1975, 56 (!!!) φοροαπαλλαγές, τότε πράγματι μπορείς άνετα να διαθέσεις χιλιοστά από τα εισοδήματά σου σε διαφόρων ειδών, μορφών και περιεχομένου  αγαθοεργίες, εξασφαλίζοντας μάλιστα και πλουσιοπάροχα κοινωνική προβολή. Μάλιστα οι εν λόγω αγαθοεργίες, είτε ως χρηματικές παροχές για κάλυψη συλλογικών αναγκών, είτε ως υλοποιήσεις έργων κοινωνικού χαρακτήρα, είτε ακόμη και ως χρηματοδοτήσεις πολιτιστικών εκδηλώσεων, εμφανίζονται ως σημαντικές δράσεις, των φορέων της εφοπλιστικής δραστηριότητας σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που θεωρούνται και ως τάση βασικής κοινωνικής τους συμπεριφοράς.

Την τάση αυτή φαίνεται ότι θέλησε και θέλει να αξιοποιήσει η Δημοτική μας Αρχή, όχι τόσο για να καλύψει τις όποιες ανάγκες του Δήμου μας ως προς την εκτέλεση έργων ή την παροχή υπηρεσιών κοινωνικού περιεχομένου προς τους δημότες, όσο για την επίτευξη επικοινωνιακών σκοπών με μικροπολιτικά χαρακτηριστικά. Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενα σημειώματα, ο Δήμος Μάνδρας Ειδυλλίας τελεί σε διαρκή κατάσταση διαχειριστικής ανεπάρκειας και ως εκ τούτου δεν μπορεί ούτε να σχεδιάζει, ούτε να εκτελεί, με αρτιότητα και αποτελεσματικότητα, έργα μείζονος κοινωνικής σημασίας για τον τόπο. Για το λόγο αυτόν η Δημοτική μας Αρχή περιορίζει την ασθενική παραγωγική της ενέργεια σε εκτέλεση μικροέργων χαμηλής προυπολογιστικής δαπάνης, που σε κάθε περίπτωση όμως της διασφαλίζουν επικοινωνιακή προβολή.

Σε αυτό το πεδίο εκτέλεσης μικροέργων η Δημοτική Αρχή φέρεται να αιτείται τη συνδρομή των φορέων της εφοπλιστικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, προκειμένου να καλυφθεί ως δωρεά η απαιτούμενη δαπάνη.

Ας παραθέσουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
1) Η Δημοτική μας Αρχή, επί σειρά ετών αναφερόταν στην αδιαμφισβήτητη κοινωνική προσφορά του Πανούση Γκιόκα ως προς την εφαρμογή του σχεδίου πόλης  των Ερυθρών και στην ανάγκη να τιμηθεί το πρόσωπό του. Βέβαια, παρά τα λεγόμενα της, η Δημοτική Αρχή, ουδόλως είχε προβεί σε οιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις μνήμης και απότισης τιμής προς το συγκεκριμένο  ιστορικό πρόσωπο. Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια και να πλησιάσουμε στην έναρξη της μακροχρόνιας δημοτικής προεκλογικής περιόδου, που ήδη διατρέχουμε, για να τιμηθεί ο Πανούσης Γκιόκας, με την τοποθέτηση προτομής του, που δώρισε γνωστή εφοπλιστική οικογένεια. Κατά την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής, προβλήθηκαν και τα μέλη της εφοπλιστικής οικογένειας και οι εκπρόσωποι της Δημοτικής μας Αρχής και όλοι μαζί σχεδόν λησμονήσαμε ότι η  επέκταση του σχεδίου πόλης στις Ερυθρές, για το οποίο, με αυτοθυσία αγωνίσθηκε ο Πανούσης Γκιόκας, έχει τελματώσει με διαχρονική ευθύνη των τοπικά διοικούντων…..

2) Όπως είναι γνωστό, αν όχι πασίγνωστο, το κτιριακό συγκρότημα του Γυμνασίου των Ερυθρών, έχει κριθεί προ τετραετίας ακατάλληλο προς χρήση λόγω στατικής ανεπάρκειας. Με αρχική και κυρίαρχη υπαιτιότητα της Δημοτικής μας Αρχής και στην συνέχεια της ανώνυμης εταιρείας  «ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε.», (πρώην Ο.Σ.Κ.), δεν έχουν, μέχρι και σήμερα, εκτελεσθεί, οι ικανές και αναγκαίες εργασίες για την αποκατάσταση της στατικής επάρκειας του σχολικού συγκροτήματος. Το αποτέλεσμα είναι το μεν κτίριο του Γυμνασίου, ως δημοτικό περιουσιακό στοιχείο να παραμένει ερημωμένο, οι δε μαθητές αυτού να συνωστίζονται σε ένα κτίριο με τους μαθητές του Λυκείου, υπό απαράδεκτες υγειονομικές και παιδαγωγικές συνθήκες. Στην προκειμένη περίπτωση η, πάντοτε επικοινωνιακά δρώσα, δημοτική αρχή, αποφάσισε να προβεί σε εκτέλεση έργου τοποθέτησης ελαστικού  τάπητα στα υφιστάμενα, εντός του προαυλίου γυμνασιακού  χώρου, υπαίθρια γήπεδα πετοσφαίρισης και καλαθοσφαίρισης. Επειδή όμως η προβλεπόμενη από τον δημοτικό προϋπολογισμό δαπάνη συντήρησης του σχολικού συγκροτήματος ήταν ίση με το μηδέν (0), αποφάσισε να απευθυνθεί στην αυτή εφοπλιστική οικογένεια, που αναφέρουμε στο προηγούμενο παράδειγμα. Η οικογένεια ανταποκρίθηκε στο αίτημα χρηματοδότησης του έργου, ο ελαστικές τάπητας τοποθετήθηκε, ανέβηκαν και οι σχετικές selfies των εκπροσώπων της Δημοτικής Αρχής κατά την ολοκλήρωση του έργου και όλοι μαζί παραλίγο να ξεχάσουμε ότι το κτίριο του Γυμνασίου των Ερυθρών παραμένει πεισματικά μη αποκαταστημένο και  ερημωμένο…..

Η, εκ μέρους της Δημοτικής μας Αρχής, τάση περιορισμού της δραστηριότητάς σε έργα , που χρηματοδοτούνται από «ψίχουλα» των φορέων της προαναφερόμενης επιχειρηματικής δραστηριότητας, καταγράφει και καταδεικνύει μία πραγματική κατάσταση, που έχει δύο όψεις.

Η πρώτη καταγράφει και καταδεικνύει ότι η Δημοτική μας Αρχή, έχει ουσιαστικά παύσει να ασχολείται με την επίλυσή μείζονων προβλημάτων, που απασχολούν τον τόπο μας, όπως λ.χ. η ανάγκη εκτέλεσης αποτελεσματικών αντιπλημμυρικών έργων, η υδροδότηση των Οικισμών, η ολοκλήρωση των πολεοδομικών σχεδιασμών και των αποχετευτικών  δικτύων και η συντήρηση σχολικών κτιρίων. Προβλημάτων, που απασχολούν εντονότατα τους συμπολίτες μας, οι οποίοι παρά τους επίμονες αγώνες τους και τις αλλεπάλληλες, πλην όμως ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, για την επίλυσή τους, εύλογα αισθάνονται παραγκωνισμένοι από ένα, αν όχι εχθρικό, προκλητικά αδιάφορο, τοπικό πολιτικό σύστημα.

Η δεύτερη καταγράφει και καταδεικνύει ότι η συμπεριφορά της Δημοτικής μας Αρχής, προάγει τη λογική και διαμορφώνει την πεποίθηση ότι η εκτέλεση των όποιων δημοτικών έργων δεν αποτελεί αντικείμενο διεκδίκησης και αγώνα των πολιτών οι οποίοι εύλογα αξιώνουν και προβάλλουν απαιτήσεις, που σχετίζονται με την κατανομή κονδυλίων δημοτικών, περιφερειακών ή και κεντρικών προϋπολογισμών, δηλαδή χρηματικών ποσών, που προέρχονται από την υπερφορολόγηση του Ελληνικού λαού. Αντίθετα προάγει τη λογική και διαμορφώνει την πεποίθηση ότι η εκτέλεση των έργων εξαρτάται από την διακριτική ελεήμονα ευχέρεια των εφοπλιστών, που είναι διαθέσιμοι να παράσχουν τα όποια περισσευούμενα «ψίχουλά» τους για να ικανοποιηθούν κοινωνικές ανάγκες.

Χωρίς να θέλω να απαξιώσω πλήρως τις όποιες χορηγίες και δωρεές και χωρίς να εμφορούμαι από προσωπικές εμπάθειες, ανήκω σε αυτούς που ουδόλως αποδέχονται ελεημοσύνες για την επίλυσή ουσιαστικών κοινωνικών προβλημάτων. Η ελεημοσύνη δεν επιλύει κοινωνικά προβλήματα. Αντιθέτως τα αναπαράγει γιατί βασίζεται στην κοινωνική ανισότητα, που συντηρεί τον πλούτο και την εξουσία των ελεημόνων.

Κριεκούκι 15η Σεπτεμβρίου 2018

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας 

Τα like της τοπικής μας εξουσίας....

«Είσαι πρώτη !!!!». Με τη φράση αυτή σχολίασε ανάρτηση αιρετής εκπροσώπου του Δήμου μας διαδικτυακή φίλη της στο facebook, αφού φυσικά έκανε το σχετικό like. Προφανώς η διαδικτυακή αυτή φίλη εξέφρασε την ευαρέσκεια , αλλά και τον άπλετο θαυμασμό της, εντυπωσιαζόμενη από τις όντως αισθητικά αξιόλογες ενδυματολογικές προτιμήσεις της αιρετής μας εκπροσώπου.

Όμως οι αιρετοί μας εκπρόσωποι δεν γίνονται δέκτες θαυμασμού από τους διαδικτυακούς τους φίλους μόνον για τις ενδυματολογικές τους προτιμήσεις, ή γενικότερα για ζητήματα που αφορούν ιδιότητες, καταστάσεις ή ικανότητες, που σχετίζονται αποκλειστικά με το πρόσωπό τους, όπως λ.χ. χορευτικές ικανότητες, συμμετοχές σε τοπικά πανηγύρια κ.λ.π. . Γίνονται δέκτες θαυμασμού και ευαρέσκειας και για τις δημόσιες δράσεις τους.

Οι εκφράσεις θαυμασμού στις αναρτήσεις των αιρετών μας εκπροσώπων και τα αφειδώς παρεχόμενα like από τους διαδικτυακούς φίλους τους στο facebook για τις δράσεις των πρώτων στα πλαίσια άσκησης των δημοσίων καθηκόντων τους, προκαλούν έντονους προβληματισμούς. Προβληματισμούς που αφορούν, όχι μόνον την ποιότητα της σκέψης και αντίληψης των θαυμαστών, αλλά κυρίως  τον τρόπο, τη μορφή και το περιεχόμενο της αντίληψης που έχουν για τη σχέση τους με την τοπική εξουσία.

Χωρίς να διεκδικώ δάφνες ψυχολογικο-κοινωνιολογικής ανάλυσης και γενικότερα επιστημονικής διεισδυτικής σκέψης, θα επιχειρήσω με το σημερινό μου σημείωμα να αναφερθώ , χωρίς αξιολόγηση, στην συγκεκριμένη συμπεριφορά των διαδικτυακών θαυμαστών με σημείο αναφοράς δύο περιπτώσεις – παραδείγματα. Χωρίς, λοιπόν,  να καταλήξω σε συγκεκριμένα συμπεράσματα, θα περιοριστώ στην παράθεση ερωτηματικών, που προκύπτουν από τη συμπεριφορά αυτή.

Περίπτωση πρώτη: Αιρετή εκπρόσωπος αναρτά στο facebook φωτογραφία, που απεικονίζεται ένα καινούργιο παγκάκι, που έχει τοποθετηθεί στην παραλία του Πόρτο Γερμένο. Η φωτογραφία αυτή συνοδεύεται από σχόλιο στο οποίο αναφέρεται η κοινωνική σπουδαιότητα του εν λόγω παγκακίου. Στην εν λόγω ανάρτησή «εισέρχονται αθρόα» δεκάδες θαυμαστές της αιρετής εκπροσώπου, οι οποίοι δεν περιορίζονται σε παροχή αλλεπάλληλων like, αλλά και σε δηλώσεις υπέρτατης εκτίμησης και θετικών εκπλήξεων του τύπου: «Μπράβο ήταν κάτι που έλειπε από τον τόπο μας», «Συγχαρητήρια για το σπουδαίο έργο σας» και άλλα ηχηρά και φανταχτερά παρόμοια. Και ενώ οι εν λόγω θαυμαστές απολαμβάνουν το έργο αυτό, φαίνεται ότι, εμμέσως πλην σαφώς επιλεκτικά αγνοούν ή αδιαφορούν ότι το Πόρτο Γερμένο αντιμετωπίζει σωρεία σοβαρών προβλημάτων, που το έχουν θέσει σε τροχιά διαρκούς υποβάθμισης, όπως καταπάτηση δασικών εκτάσεων και αιγιαλού καθώς και αυθαίρετη δόμηση, που προσβάλλουν το τοπικό περιβάλλον και το ιστορικό τοπίο, μη εφαρμογή ρυμοτομικού σχεδίου, έλλειψη συγκροτημένης δημοτικής πολιτικής για την τουριστική του ανάπτυξη και πολλά άλλα. Προβλήματα, τα οποία όχι μόνον δεν έχουν επιλυθεί, αλλά και ουδόλως μέχρι και σήμερα έχουν αντιμετωπισθεί με καθοριστική συνευθύνη της αιρετής εκπροσώπου που γίνεται αντικείμενο διαδικτυακού θαυμασμού.

Περίπτωση δεύτερη. Αιρετός εκπρόσωπος με αρμοδιότητα στα θέματα της δημόσιας εκπαίδευσης αναρτά στο facebook φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ελαστικός χρωματιστός τάπητας, που έχει πρόσφατα  τοποθετηθεί στον προαύλιο χώρο του Γυμνασίου και Λυκείου Ερυθρών. Μετά την ανάρτηση ακολουθούν η «υποβολή» εκατοντάδων like από τους θαυμαστές καθώς επίσης και η παράθεση σχολίων για την σπουδαιότητα του έργου, για την συμβολή του στην κάλυψη των πραγματικών αναγκών του σχολείου, για την υψηλή αισθητική  του κ.λ.π. . Στην προκειμένη περίπτωση οι διαδικτυακοί θαυμαστές δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αναλογιστούν ότι «καλός κι ο ελαστικές τάπητας» αλλά αυτό, που προέχει από πλευράς κοινωνικής και δημόσιας σπουδαιότητας είναι η αποκατάσταση του κτιριακού σχολικού συγκροτήματος, το οποίο έχει προ πολλού έχει κριθεί ακατάλληλο για χρήση και το οποίο παραμένει σε συνθήκες εγκατάλειψης με συνευθύνη του αιρετού εκπροσώπου, που γίνεται αντικείμενο διαδικτυακού θαυμασμού.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι εκδηλώσεις αυτές θαυμασμού και ευαρέσκειας βεβαιώνουν ότι οι πάροχοι like, που τυχαίνει να είναι συμπολίτες μας, υποτάσσονται στην λογική άκριτων ευνοϊκών φιλοφρονήσεων προς τους αιρετούς εκπροσώπους, επιδεικνύοντας τάσεις ευπειθείας προς αυτούς; Μήπως εκδηλώνουν τη συμπεριφορά αυτή επειδή αγνοούν τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα του τόπου τους; Μήπως εκδηλώνουν παραίτηση από την ενασχόλησή τους με τα προβλήματα αυτά αρκούμενοι στην υλοποίηση έργων τρίτης και τέταρτης διαλογής; Μήπως εκδηλώνουν επίσης παραίτηση από την δημόσια κριτική και τον δημόσιο διάλογο αρκούμενοι να αξιολογούν μόνον θετικά την δημοσιοσχεσιτικη λογική και πρακτική των αιρετών μας εκπροσώπων ή ακόμη και το μικροπολιτικό lifestyle, που αυτοί πεισματικά προβάλλουν; 

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, που ενδεικτικά παρατίθενται, και κυρίως η συζήτηση, που μπορεί να προκληθεί από αυτά, θεωρώ ότι θα συμβάλλουν καθοριστικά στην διαπίστωση του επιπέδου και της ποιότητας των σχέσεων πολίτη και τοπικής εξουσίας και της τοπικής μας  δημοκρατίας γενικότερα.

Κριεκούκι  7η Σεπτεμβρίου 2018

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Δημότης Μάνδρας Ειδυλλίας