ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΣΤΡΑ (2): Το τάμα

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2^Ο

Το τάμα

Βράδυ 21^ης Δεκεμβρίου 1082 μ.Χ. – Κωμόπολη των Ερυθρών

 

-Θαύμα……..θαύμα……….θαύμα……………….θαύμα……………………., άρχισαν να φωνασκούν ρυθμικά  κι άλλοι από το παρευρισκόμενο πλήθος, έξω από το ήδη πρώην θεραπευτήριο, στέλνοντας τις κραυγές τους προς τον ουρανό προς τον οποίο φαινόταν ότι απευθύνονταν. Βέβαια τα πρόσωπα αυτά, που επικαλούνταν την συγκεκριμένη θεϊκή παρέμβαση ήταν γνωστά σ’ όλη την Τούρμα των Ερυθρών. Επρόκειτο για τα μέλη της συντεχνίας των Γκρούεζων, που ουσιαστικά λειτουργούσαν ως θρησκευτική σέχτα αφιερωμένη στην λατρεία του Αγίου Αθανασίου του Δωροδότου, ο επικεφαλής της οποίας, ο Λάτων ο Λογοκόπος παρότρυνε όλους τους παριστάμενους να ανακράζουν ρυθμικά  την λέξη θαύμα. Οι Γκρούεζες διατηρούσαν επί σειρά ετών την πίστη τους στον συγκεκριμένο άγιο, αναφερόμενοι πολλάκις στα θαύματα που είχε κάνει στην περιοχή της Τούρμας των Ερυθρών. Οι Γκρούεζες ισχυρίζονταν ότι στα θαύματα αυτά περιλαμβάνονταν, μεταξύ πολλών άλλων, οι διορισμοί μελών των οικογενειών τους στις τοπικές και όχι μόνον θέσεις των αυτοκρατορικών διοικητικών αξιωματούχων, χωρίς να διαθέτουν έστω και τα στοιχειώδη προσόντα, οι κακοτυχίες που έβρισκαν οι γείτονες τους, όταν φιλονικούσαν μαζί τους, η αυτόματη διαγραφή προστίμων, που επέβαλε η τοπική και η κεντρική διοίκηση σε απείθαρχους πολίτες και πολλά άλλα.

 

Ενώ ακόμη δεν είχαν σιγήσει οι ρυθμικές φωνές του πλήθους, ο επικεφαλής της συντεχνίας των Γκρούεζων, ο Λάτων ο Λογοκόπος, έλαβε, ως συνήθως αυθαίρετα τον λόγο και απευθυνόμενος στον ήδη αποσβολωμένο Παλιουκίωνα, δήλωσε:

 

-Πρόκειται για ένα θαύμα άρχοντά μου, για ένα χριστουγεννιάτικο θαύμα του προστάτου μας Αγίου Αθανασίου του Δωροδότου……..Αυτός και μόνον αυτός θα μπορούσε να μας απαλλάξει από την ύπαρξη του άθλιου θεραπευτηρίου και από την παρουσία του μιαρού αμφισβητία Μαλέως του Θρακός…..Αυτός και μόνον αυτός, θα μπορούσε να αποκαταστήσει στην θέση, που του αρμόζει τον θεραπευτή Σαγματά………..Θαύμα………..Θαύμα……….Για τον λόγο αυτόν, άρχοντά μου, θα πρέπει να τιμήσουμε κατά πως πρέπει τον Άγιο…..Δώκε την ιερή σου εντολή για κάτι τέτοιο και θα έχεις την ευχή και την ευλογία του Αγίου για ούλη σου την τρυφηλή ζωή…..

 

Ο Παλιουκίων στην αρχή αιφνιδιάστηκε, στην συνέχεια έδειχνε να ξεροκαταπίνει, και χωρίς να λάβει υπόψη του καθόλου το έντονο βλέμμα αμφισβήτησης του Βάλα, όπως αυτό με ταχύτητα και οξύτητα βέλους κατευθυνόταν προς τον Λάτωνα, αντέλεξε με δυνατή και σταθερή φωνή, που πρόδιδε αποφασιστικότητα:

 

- Ναι……..ναι πρόκειται για θαύμα, που δεν πρέπει να ξεχαστεί, αλλά διαρκώς να μνημονεύεται. Κυρίως όμως πρέπει να τιμάται, με τον τρόπο, που του αρμόζει. Γι΄αυτό δίδω εντολή, όπως, με πρωτοβουλία του μητροπολίτου Λεωνίδου και με την αγαστή συνεργασία των τοπικών αρχόντων και ιδίως του διοικητή της Τούρμας, όπως λάβει χώρα περιφορά της ιεράς εικόνος του Αγίου Αθανασίου του Δωροδότου, που με τέχνη άφθαστη έχει φιλοτεχνηθεί από τον μοναχό Ζωανά τον Κρήτα. Η δε περιφορά αυτή, θα λάβει χώρα με εκκίνηση τον μητροπολιτικό ναό, θα συνεχίσει την πορεία της εκτός πόλης προς την γέφυρα του Αγαρηνού, θα διέλθει μέρος του όρους της Πάστρας και θα καταλήξει πάλι στον μητροπολιτικό ναό. Η εντολή μου δίδεται προς εκπλήρωση υποσχέσεως προς την ανώτερη δύναμη του Αγίου και αποτελεί τάμα, που ούλοι οφείλουμε να σεβαστούμε………… Η περιφορά θα λάβει χώρα την πρωία της 24^ης Δεκεμβρίου…

 

Το παρευρισκόμενο πλήθος, μόλις ολοκλήρωσε το βαρυσήμαντο λογύδριο του ο Παλιουκίων, με πρωτοστατούντες τους Γκρούεζες, αποδεχόμενο με καταφανή ευχαρίστηση και αγαλλίαση τα όσα διέταξε ο Θεματάρχης, ξέσπασε σε πανηγυρισμούς.

 

Ούλοι φαίνονταν ευχαριστημένοι, από την αισιόδοξη εξέλιξη των πραγμάτων. Ούλοι, άρχοντες και πλήθος. Ούλοι, εκτός από τον Βάλα, που φαινόταν εντονότατα προβληματισμένος και ιδιαίτερα ανήσυχος. Υπό το βάρος μάλιστα μίας απροσδιόριστης ψυχικής πίεσης, απευθυνόμενος, προς τον Θεματάρχη, του είπε:

-Είναι ανάγκη να έχει αυτήν την διαδρομή η περιφορά; Θα πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από το γεφύρι του Αγαρηνού και την Πάστρα; Δεν μπορείς άρχοντα να υποδείξεις μία άλλη εναλλακτική διαδρομή;­

 

Ο Παλιουκίων, χωρίς περιστροφές και με έντονα επιβλητικό ύφος, που απέπνεε κατασταλτική εξουσιαστική διάθεση του απάντησε:

 

- Αυτή είναι η διαδρομή, που εγώ όρισα και δεν αλλάζει…..Σου αρέσει , δεν σου αρέσει με αυτόν τον τρόπο θα γίνει η περιφορά….Τα παραπονά σου, αν τολμάς βέβαια να τα διατυπώσεις, στον αυτοκράτορα……….

 

Εν τω μεταξύ το πλήθος συνέχιζε να πανηγυρίζει έντονα, ακόμη, θα λέγαμε και με τρόπους ιδιαίτερα ακραίους και πρωτοφανείς. Είναι χαρακτηριστικό ότι, πάνω στην έξαλλη και πυρετώδη χαρά του, άρπαξε από τον Κλοιό τον άτυχο Μαλέα, τον έθεσε επί δοκού άκαμπτης οξιάς και αφού τον περιέλουσε με πίσσα, θέτοντας μάλιστα επ΄αυτής πούπουλα ερμαφρόδιτης χήνας από την Ζαπουρνιά, άρχισε να περιφέρει αυτόν στις οδούς της κωμόπολης.

 

Την γενικότερα ευθυμία, που κατέκλυζε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, διέκοψε ένας έντονος αχός, που ερχόταν από την πλατεία της κωμόπολης. Μέσα από τον αχό αυτό, ακούγονταν και φωνές, με ακατάληπτες φράσεις. Τι συνέβαινε;

 

Στην πλατεία, και ενώ το πλήθος πανηγύριζε για το τάμα του Παλιουκίωνα, είχαν εισέλθει οι φρικαλέοι αιρετικοί του τάγματος του εξωμότη μοναχού Σωτηρίου του Κώνστα, με επικεφαλής αυτόν. Φορώντας τραχείς χιτώνες από μαλλί ημίαιμου κακομαθημένου χοίρου, κόκκινες κάλτσες από μαλλί ασβού και κραδαίνοντας ρόπαλα από ξύλο απάγουρης τριανταφυλλιάς, είχαν εισβάλει στην πλατεία και έσπερναν τον πανικό και τον όλεθρο. Θέλοντας, κατά τον τρόπο αυτόν να διαμαρτυρηθούν για το γενόμενο θαύμα, με το οποίο προφανώς διαφωνούσαν, αλλά και για το τάμα του Θεματάρχη, το οποίο είχαν μόλις πληροφορηθεί, προέβαιναν σε πρωτοφανείς ασχήμιες. Αφού ακινητοποίησαν τα μέλη του κουαρτέτου και κατέστρεψαν με επιδεικτικό τρόπο τα μουσικά τους όργανα, κρέμασαν αυτά ανάποδα στα παρακείμενα δένδρα. Στη συνέχεια ξήλωσαν την εξέδρα και άρχισαν να καίνε τα καθίσματα, χωρίς να σεβαστούν, ως συνήθως, τίποτε και κανένα. Από την οργή του δεν γλίτωσε ούτε ο θρόνος του Θεματάρχη, επί του οποίου απόθεσαν φρέσκα κόπρανα στέρφας γαϊδάρας. Τέλος ξυλοκοπούσαν κάθε άτυχο πολίτη, που συναντούσαν στο επιθετικό τους διάβα και ιδίως αυτούς, που υποψιαζόνταν, ότι ανήκουν στην πιο μισητή σε αυτούς συντεχνία: στην συντεχνία των Γκρούεζων.

 

Αφού, λόγω της έκρυθμης κατάστασης, ο Παλιουκίων φυγαδεύθηκε με κατεύθυνση την Μάνδρα, χρειάσθηκε να περάσουν αρκετές ώρες, για αποκατασταθεί επιτέλους η τάξη. Οι οδομαχίες μεταξύ της ένδοξης στρατοχωροφυλακής και των αιρετικών συνεχίζονταν όλη την νύκτα και συνεχίσθηκαν έως το πρωί της επομένης ημέρας, οπότε και οι ασχημονούντες μπαχαλάκηδες επέστρεψαν στις ρυπαρές  τους κρυψώνες………………………